پیام فارس - روزنامه جوان / «دروغ بزرگ شناسایی فلسطین!» عنوان یادداشت روز در روزنامه جوان به قلم محمدصادق فقفوری است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
ریاکارتر از غرب، خود غرب است! غرب با غصب و جنایت، یک باند جنایتکار را در منطقه ما زورچپان کرده است؛ حالا که این موجودیت نامشروع هم در افکار عمومی، هم در روند‌های حقوقی بین‌المللی و حتی نزد برخی سیاستمداران غربی در حال از دست دادن ته‌مانده مشروعیت و مقبولیت خود است، شوی شناسایی فلسطین به راه انداخته است.
فرانسه، انگلیس، آلمان، امریکا و کانادا که خودشان بانی و شریک جنایات این روز‌های غزه هستند، چند روزی است که اظهار می‌کنند فلسطین را به رسمیت خواهند شناخت. این اقدام هرچند نمادین است و به سرانجامی هم نخواهد رسید که برای مردم مظلوم غزه نان و آب شود، در واقع نشان‌دهنده گرفتاری رژیم غاصب صهیونی است که پلیدی ذاتی آن بعد از 7 اکتبر دیگر قابل لاپوشانی نیست.
بازار ![]()
فارغ از همه این‌ها، تنفس مصنوعی غرب به صهیون‌ها با طرح موضوع شناسایی فلسطین، از جنبه حقوقی نیز قابل پرداختن است. شناسایی فلسطین به عنوان یک کشور مستقل از سوی غرب، یک معنای متصل و غیرقابل‌انکار هم دارد: شناسایی رژیم صهیون به عنوان یک کشور دیگر و همجوار فلسطین.
1- حقوق بین‌الملل برای شناسایی کشورها، بدیهیاتی دارد. وجود سرزمین، همزیستی جمعیت قابل اعتنا و قوه حاکمه‌ای که بر آن سرزمین و جمعیت ساکن در آن حکمرانی کند. فقط با جمع این سه شرط است که حقوق بین‌الملل یک کشور را شناسایی می‌کند. هیچ کدام از این شروط سه‌گانه، قابل انطباق بر وضعیت صهیون‌ها نیست: آنها در بدو زورچپان شدن در غرب آسیا، نه صاحب سرزمینی بوده‌اند، نه جمعیت ساکنی در سرزمینی که اکنون غصب کرده‌اند داشته‌اند، و نه قوه حاکمه‌ای داشته‌اند که مطابق حقوق بین‌الملل صلاحیت و مشروعیت حکمرانی بر جمعیت ساکن در آنجا را داشته باشد.
2- شناسایی فلسطین، نیازمند شوی غربی نیست؛ اسناد متعدد حقوقی، دهه‌هاست فلسطین و فلسطینیان را به رسمیت شناخته است. مجمع عمومی سازمان ملل در 14 اکتبر 1974، سازمان آزادی‌بخش فلسطین را به عنوان نماینده فلسطینیان به رسمیت شناخت. قطعنامه شماره 3236 مجمع عمومی سازمان ملل متحد هم در 22 نوامبر 1974، حق خدادادی تعیین سرنوشت، استقلال و حاکمیت در فلسطین را برای فلسطینیان به رسمیت شمرد و سازمان آزادی‌بخش فلسطین را به عنوان تنها نماینده مردم آن کشور و عضو ناظر مجمع عمومی سازمان ملل متحد انتخاب کرد. در 18 نوامبر 1988 پس از انتشار بیانیه استقلال فلسطین، تشکیل فلسطین به صورت رسمی اعلام شد. انتشار این بیانیه به‌سرعت مورد استقبال قرار گرفت و تا پایان همان سال، 78 کشور فلسطین را به رسمیت شناختند. در 17 دسامبر 2012، «یوکیول یون» مدیر پروتکل‌های سازمان ملل مقرر کرد که استفاده از نام فلسطین در تمامی اسناد رسمی سازمان ملل الزامی است. مدتی بعد و در سال 2015، دادستان دیوان بین‌المللی کیفری هم عضویت فلسطین را پذیرفت و آن را به عنوان یک دولت به رسمیت شناخت.
3- راهکار دو دولتی که دهه‌هاست مطرح می‌شود، نمی‌تواند به لحاظ حقوقی، مناقشات حقوقی پیرامون شناسایی فلسطین را پایان دهد. تنها یک راهکار عملی برای برون‌رفت از این وضعیت وجود دارد: برگزاری انتخابات آزاد با حضور همه طرف‌های فلسطینی، نه آنهایی که به فلسطین گسیل داده شده‌اند. فقط فلسطینیان اصیل، یعنی آنهایی که نسل‌اندر‌نسل در فلسطین حضور داشته‌اند، چه مسلمان، چه مسیحی و چه یهودی، باید در انتخاباتی آزاد برای خودشان تعیین سرنوشت کنند. خروجی این انتخابات که زوال حقوقی – عملی باند جنایتکار صهیون را هم در پی دارد، متقن‌ترین شناسایی برای فلسطین است.
طرح موضوع شناسایی فلسطین، اگرچه ناشی از اثرگذاری مقاومت فلسطینیان بر افکار عمومی و سیاستمداران غربی است، از جانب پیگیری‌کنندگان آن، یک عملیات فریب است: غرب و خود صهیون‌ها دریافته‌اند که مشروعیت و مقبولیت صهیون‌ها دیگر حتی قابلیت بازترمیمی هم ندارد. تنها چاره کار برای تغییر موقت ذهن‌ها از سفاکی صهیون‌ها و پایان ناگزیرشان، طرح یک دروغ بزرگ به نام شناسایی فلسطین از سوی غرب است.