بزرگنمايي:

پیام فارس - یک استاد حوزه علمیه با بیان اینکه امام جواد(ع) علاوه بر دست بخشنده فکر بخشنده داشتند، گفت: جود و سخای ایشان به قدری بود که حتی آب وضوی‌شان به درختان حیات دوباره می‌داد اینها جلوه‌هایی از سیره ائمه(ع) است که باید در مساجد و منابر تبیین شود.
حجت‌الاسلام و المسلمین «محمد سعیدی آریا» در گفت وگو با خبرنگار گروه مسجد و کانون‌های مساجد خبرگزاری شبستان ، با اشاره به علت شهرت امام نهم شیعیان به «جوادالائمه»، اظهار کرد: این مساله ناشی از بخشش و جود و کرم فراوانی بود که آن حضرت(ع) نسبت به مردم روا می‌داشت؛ البته که سایر اهل بیت(ع) نیز این ویژگی را داشتند و انتساب صفت جوادالائمه(ع) به آن حضرت(ع) به معنای این نیست که سایر ائمه(ع) از این ویژگی مبرا باشند؛ شاهد مثال آنکه امام حسن (ع) به کریم اهل بیت (ع) و امام موسی کاظم (ع) به صبور بودن و کظم غیظ معروف شدند اما سایر ائمه (ع) نیز این خصایص را داشتند.
  وی در بخش دیگری از مباث خود با اشاره به معنا و مفهوم جود و کَرَم گفت: این واژگان به معنای انفاق در حد فوق العاده است، به معنای توجه انسان به فقرا؛ امام جواد (ع) دست بخشنده و همچنین فکر بخشنده داشتند، به این معنا که دائما نگران طبقات ضعیف جامعه بودند و همین باعث می شد همواره در حال بخشش به مردم باشند.
این استاد حوزه علمیه در ادامه تصریح کرد: «ابوهاشم جعفری» می گوید: «صَلَّیْتُ مَعَ أَبِی جَعْفَرٍ ع فِی مَسْجِدِ اَلْمُسَیَّبِ وَ صَلَّى بِنَا فِی مَوْضِعِ اَلْقِبْلَهِ سَوَاءً وَ ذُکِرَ أَنَّ اَلسِّدْرَهَ اَلَّتِی فِی اَلْمَسْجِدِ کَانَتْ یَابِسَهً لَیْسَ عَلَیْهَا وَرَقٌ فَدَعَا بِمَاءٍ وَ تَهَیَّأَ تَحْتَ اَلسِّدْرَهِ فَعَاشَتِ اَلسِّدْرَهُ وَ أَوْرَقَتْ وَ حَمَلَتْ مِنْ عَامِهَا؛ در مسجد مسیب همراه امام جواد علیه السلام نماز گزاردم. آن حضرت(ع) در جای قبله مستقیم(بدون انحراف و تمایل یا در وسط صف)برای ما نماز گزارد(یعنی برای ما امامت فرمود) و راوی یاد آور شد که در آن مسجد درخت سدری بود خشک و بی‌برگ، حضرت آب طلبید و زیر درخت وضو گرفت، سپس آن درخت در همان سال زنده شد و برگ و میوه داد.
وی گفت: این روایت از چند جهت قابل تامل است؛ نخستین مساله به جنبه کرامت اهل بیت(ع) و به طور خاص در رابطه با امام جواد (ع) باز می گردد؛ اساسا ائمه(ع) با اعمال خود به قلب مردم اطمینان می بخشند، این نمونه از مواردی است که می‌توانیم از آن اطلاق به کرامت کنیم.
حجت‌الاسلام و المسلمین سعیدی آریا ادامه داد: پیش از آنکه به نکات نهفته در این روایت بپردازم به واژه برکت و ریشه آن اشاره می کنم؛ ریشه کلمه برکت از واژه «بَرَکَ» گرفته شده است؛ برک نام پارچه ای است که قبل از اسلام استفاده می شد و بسیار سبک بود اما با این وجود مثل یک پوستین گرما ایجاد می کرد؛ بنابراین با وجودی که ظاهرا پارچه ارزان و سبکی بود اما بسیار پرفایده بود؛ از این اشاره نقبی می زنم به کرامت اهل بیت(ع) که هرکدام با کرامات خود چه کم و چه زیاد به مردم سود رساندند، اعم از اینکه تفضل مالی به افراد داشتند و یا نظیر جریان درختی که در این مسجد بود، به واسطه وضویی که امام جواد (ع) زیر این درخت گرفتند منجر به حیات دوباره و پربار شدن این درخت شدند.
این استاد حوزه علمیه در بخش دیگری از مباحث خود افزود: اهمیت توجه امام جواد(ع) به درختی که در آن مسجد کاشته شده بود به تنهایی نکته است، ما در آموزه های دینی سفارش فراوان به مساله درختکاری و عدم قطع درختان داریم، امیرالمومنین امام علی (ع) ساعت های مدیدی را در نخلستان به فعالیت مشغول بودند، سایر ائمه اطهار(ع) نیز نسبت به این مساله توجه خاصی داشتند، بنابراین حتی توجه امام جواد(ع) به درختی که در مسجد کاشته شده بود اذهان را به این مساله معطوف می کند که محیط زیست چه قدر در دین اسلام از اهمیت برخوردار است.
وی در پایان خاطرنشان کرد: این آموزه ها نیاز امروز جامعه است که باید در مساجد و منابر تبیین شود و به جامعه افق و نقشه راه بدهد.
پایان پیام/248