پیام فارس - ایرنا / گرمای تیرماه هنوز بر پیکر خمیده جاده فیروزآباد-کوار می‌سوخت که آهن‌پاره واژگون اتوبوس، قصه 22 عاشق زیارت حرم مطهر امام رضا(ع) را برای همیشه در پیچ‌وخم این گذرگاه بست؛ 2 روز از آن «شنبه خونین» گذشت اما بوی مرگ و آه مادرانی که فرزندانشان در آغوششان جان دادند، هنوز در خاک این جاده می‌پیچد.
سکوت سنگین امروز جاده، فریادهای ساعت 11 آن شنبه لعنتی را در ذهن مرور می‌کند؛ اتوبوس قیروکارزین به مشهد، زیر آفتاب سوزان تیرماه، ناگهان رقص مرگ را آغاز کرد.
سکوتی نسبی بر فضای اتوبوس حاکم بود و گرمای خفقان‌آور تیرماه فارس، نفس‌ها را به شماره انداخته بود؛ زیر باد کولری که تنها نوک پیکان گرمای جهنمی را می‌شکست، مسافران در تلاش بودند تا دمی بیاسایند.
یکی چرت می‌زد، دیگری در دنیای کوچک صفحه گوشی غرق شده بود، یکی دیگر با شوق برای زیارت حرم مطهر امام رضا(ع) لحظه‌شماری می‌کرد و مادری سعی داشت کودکان بازیگوش را ساکت کند، همه سرگرم بودند، بی‌خبر از فاجعه‌ای که ثانیه‌شمارش آغاز شده بود.
بازار
لحظه‌ای که زمین و زمان ایستاد
ناگهان، رنگی از چهره راننده پرید چرا که چند دقیقه راز مرگبار را در قلب خود نگه داشته بود و می‌دانست ترمز بریده است؛ راننده با نگاهی پنهان، شاگردش را فراخواند و حقیقت را در گوشش زمزمه کرد.
سپس، شاگرد با چشمانی گشاده از وحشت، به میان راهرو دوید و 2 دست بر سر کوفت و فریادش فضای اتوبوس را شکافت و با صدای بلند گفت که اتوبوس ترمز بریده است.
هوا منجمد شد؛ ثانیه‌ها به کندی سنگ از کوه می‌افتادند و فریادهای هول از گلوی مسافران برخاست؛ بوی گند باروت مرگ، مشام جان را می‌سوزاند و آنگاه چند متر آن‌سوتر، در پیچی خوفناک، اتوبوس مانند برگ پاییزی به رقص درآمد و با زمین درآمیخت.
زخم‌هایی که هرگز التیام نمی‌یابند
اکنون، پس از 48 ساعت، جاده با زخم‌هایش سخن می‌گوید، رد سیاه لاستیک‌ها بر آسفالت داغ، تکه‌های شیشه خونین و عروسکی رها شده که صاحب خردسالش هرگز هفت سالگی را به چشم نخواهد دید.
زنی که پس از هفت سال انتظار، معجزه‌ای به نام فرزند را در آغوش گرفته بود، اینک جسد بی‌جان او را میان بازوانش فشرده بود.
پیرمرد بازنشسته شرکت آبفا که به تازگی طعم شیرین استراحت پس از سال‌ها کار را چشیده بود، همراه همسرش در میان خاطرات جوانی غرق بود؛ سفر زیارتی‌شان که می‌بایست آغازی بر فصل جدید زندگی باشد، به آخرین سفر بدل شد.
سفر زیارتی 35 مسافر دیگر نیز در تخت‌های بیمارستان‌های شیراز و فیروزآباد، ناتمام ماند.
طناب‌های پاره آماری؛ آشفتگی در میانه مصیبت
در پی این فاجعه، سایه‌ای از سردرگمی بر آمارها افتاد؛ نخستین آمار اورژانس از هشت کشته و 15 مصدوم خبر داد اما کمتر از یک ساعت بعد، آمار جدید اعلام شد که این حادثه 21 کشته و 34 مصدوم دارد.
هلال احمر اما روایتی دیگر داشت و اعلام کرد این حادثه 21 کشته و 25 مصدوم دارد؛ این تناقض‌های آماری، نه تنها مدیریت بحران را دشوارتر کرد، بلکه دل نگران خانواده‌های سرگردان را نیز بیش از پیش آشفته ساخت؛ گویی در میانه این طوفان مصیبت، طناب ارتباطی دقیق و یکپارچه، پاره پاره شده بود.
واکنش‌های رسمی در سوگ زائران
نخستین واکنش مربوط به استاندار فارس بود که دستور فوری برای رسیدگی به مصدومان و پیگیری علل حادثه داد، اما زنگ این فاجعه تا دوردست‌های قدرت به صدا درآمد و معاون اول رئیس‌جمهور در تماسی فوری با استاندار، بر رسیدگی فوری به مصدومان و بررسی دقیق ابعاد حادثه تاکید کرد.
سخنگوی دولت هم با ابراز تأسف عمیق، از ارائه گزارش کامل توسط وزارت کشور خبر داد؛ وزیر راه و شهرسازی نیز کمیسیون ایمنی راه‌ها را مأمور بررسی ریشه‌های سانحه کرد.
رئیس کل دادگستری فارس هم اعلام کرد چرخ‌های عدالت برای کشف چرایی این مرگ‌های بی‌معنا به حرکت درآمده است.
دهان باز جاده‌های فارس؛ آمارهای تلخ و وعده‌های رنگ‌باخته
فارغ از این حادثه، جاده‌های فارس سال‌هاست که قصه‌گوی مرگ‌های بی‌پایانند؛ عزیزالله ملکی، فرمانده انتظامی استان، با اشاره به رکورد تلخ فارس (رتبه اول یا دوم تصادفات مرگبار کشور)، این آمار را نقطه‌ای سیاه خواند که هرگز افتخار نیست.
او با اشاره به سهم 8.9 درصدی فارس از محورهای مواصلاتی کشور، از برنامه‌های جدید مانند تقویت گشت‌های پلیس در محورهای پرخطر، نصب تجهیزات ایمنی و آموزش رانندگان سخن گفت.
وعده‌هایی که در سایه آمار بالای تلفات، رنگ‌باخته به نظر می‌رسند؛ گویی دهان باز جاده‌های فارس، بی‌وقفه قربانی می‌طلبد.
نفس‌های بریده در بیمارستان؛ آخرین خبر از بازماندگان
فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت، پرده از تلاش‌های امدادی برداشت و گفت: اورژانس فارس با 13 دستگاه آمبولانس (شامل 2 اتوبوس‌آمبولانس) بلافاصله در صحنه حاضر شد.
سیدبصیر هاشمی، رئیس دانشگاه علوم پزشکی شیراز هم جزئیات دردناک‌تری ارائه کرد و گفت: در این حادثه 22 تن جان‌باخته و 35 مصدوم به بیمارستان‌ها منتقل شدند که از این میان، 17 نفر در بیمارستان شهید رجایی، 15 نفر در بیمارستان نمازی شیراز و سه نفر در بیمارستان فیروزآباد، زیر سایه سنگین دستگاه‌ها و نگاه‌های نگران کادر درمانی نفس می‌کشند.
وزیر بهداشت و استاندار فارس پیگیر وضعیت هستند و پرسنل درمانی، با تمام توان، برای نجات نفس‌های بریده می‌کوبند.
پایان یک سفر ناتمام؛ خاموشی چراغ‌ها در پیچ کوار
این اتوبوس مسافربری، حوالی ساعت 11 آن شنبه سیاه، در محور فیروزآباد-کوار (پنج کیلومتر پس از کوار به سمت فیروزآباد) بال‌شکسته بر زمین خورد.
شهرستان کوار، در 40 کیلومتری جنوب شرقی شیراز، اینک میزبان خاطره‌ای است که هرگز محو نخواهد شد، خاطره 22 چراغی که در پیچ‌های بی‌رحم جاده فارس، برای همیشه خاموش شدند.