بزرگنمايي:

پیام فارس - کیهان /متن پیش رو در کیهان منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
طی روزهای گذشته رسانه‌های عبری تأکید دارند: پس از حمله ایران به پالایشگاه حیفا، هیچ شهری حاضر نیست میزبان مخازن نفت رژیم باشد. مقامات محلی تهدید کرده‌اند در صورت جانمایی انبار سوخت در شهرهای خود‌، توسعه شهری را متوقف می‌کنند. کارشناسان تأکید دارند در جنگ آتی، بدون ذخایر امن برای تأمین سوخت جنگنده‌ها‌، جنگنده‌ها قادر به پرواز نخواهند بود.
بازار
یک رسانه عبری نوشت: درباره پیامدهای حمله موشکی تلافی‌جویانه ایران به پالایشگاه حیفا آنهائی که می‌گویند، مخازن نفت و مواد شیمیایی را از خلیج حیفا باید منتقل کرد، بگویند کجا می‌توانیم ببریم؟ در حالی که هیچ منطقه‌ای حاضر نیست هدف بعدی موشک‌ها باشد. 
روزنامه اقتصادی «گلوبس‌» هم در شماره روز جمعه خود با این جمله به معضل بزرگ رژیم صهیونیستی درباره چگونگی محافظت از مخازن نفت و مواد شیمیایی خود در جنگ آتی به‌ویژه در خلیج حیفا پرداخت.
«عامیران گیل» در مقاله خود آورده است، بعد از اصابت موشک ایرانی به تأسیسات «بازان» که منجر به کشته شدن دست‌کم 3 نفر و تعطیلی این تأسیسات شد، هر‌کسی که تصور می‌کند بعد از جنگ 12‌روزه انتقال مخازن و مواد نفتی و شیمیایی خطرناک از خلیج حیفا آسان خواهد بود، ظاهراً پیچیدگی این مسئله را کاملاً فراموش کرده است.
در ثانی طرفداران این ‌‌ایده باید به این دو پرسش هم پاسخ دهند که چرا باید مخازن سوخت از این منطقه خارج شود؟ و اصولاً اگر قرار است جابه‌جا شود، به کدام منطقه باید منتقل شود؟ 
در ادامه این مقاله آمده است، بعد از مشکل جنگ‌، جانمایی ساخت فرودگاه‌ها یا مراکز تولید انرژی‌، امروز بزرگ‌ترین چالش موجود درباره این مسئله است، چون هر‌جا که قرار است احداث شود با مخالفت و اعتراض اهالی آن منطقه رو‌به‌رو خواهد شد.
تصور کنید ساکنان یا مسئولین یک منطقه مطلع شوند که قرار است یکی از مخازن و انبارهای نفتی بزرگ در کنار منطقه آنها ایجاد شود، به طور حتم اعتراضات شدیدی با آن صورت خواهد گرفت، این مسئله حتی قبل از جنگ هم وجود داشت اما بعد از جنگ به‌شدت بیشتر شده است. «گلوبس‌» نوشت: شماری از مسئولین عالی‌رتبه در بخش برنامه‌ریزی با ناامیدی و سرخوردگی به من گفتند: جنگ به‌شدت برنامه‌های ما را دچار مشکل و چالش کرده است، هیچکس دوست ندارد هدف جدید و بعدی موشک‌ها قرار بگیرد، این در حالی است که جنگ نیاز ما را به داشتن مخازن ذخیره نفت و سوخت بیشتر نشان داد زیرا در صورت بسته شدن بنادر و تعطیلی پالایشگاه‌ها در جنگ آتی این ذخایر بسیار حیاتی خواهد بود و در نبود آنها حتی جنگنده‌های ما هم قادر به پرواز نخواهند بود و البته همه می‌دانند که در آینده ما تکیه شبه‌کاملی را به واردات انرژی خواهیم داشت و بخش پالایشگاهی و تولید داخلی تاثیر چندانی در بخش مصرف ما ندارد.
در بخش دیگری از این مقاله آمده است، امروز ساخت مراکز ذخیره‌سازی انرژی برای اسرائیل به یک چالش تبدیل شده است و هنوز هم مشخص نیست که این کش‌و‌قوس بین سیاستگذاران و مسئولین محلی به چه شکلی به پایان خواهد رسید و این درگیری و اختلاف چه زمانی به پایان خواهد رسید.
البته مسئله صرفاً به درگیری و کش‌و‌قوس سیاسی مربوط نمی‌شود، امروز مسئولین شهرهای مختلف اسرائیل به طور بالفعل به مسئولین و سیاستگذاران کلان در مرکز اعلام کرده‌اند، اگر قصد دارند مخازن سوخت خود را در مناطق آنها مستقر کنند، آنها دیگر برنامه‌ای برای توسعه این مناطق و احداث محله‌های جدید در آن ارائه نخواهند کرد، زیرا احداث چنین تأسیساتی به معنای ضربه واردکردن به برنامه‌های شهر‌سازی و توسعه شهری خواهد بود.