بزرگنمايي:

پیام فارس -   داروسازی دنیای پیچده ای است مملو از ریز ذرات مولکولی با قابلیت های شگفت انگیز که با ترکیب های گوناگون گاه اثری معجزه‌انگیز یا شفابخش ایجاد می‌کند و گاه اکسیری زیان آور.
تولید و کشف راز ترکیب مولکول ها تنها به دستان کیمیاگرانی ماهر و آشنا با خواص آنها میسر می‌شود که خوشبختانه از دیرباز تا کنون افراد شاخص گوناگونی در این عرصه فعالیت داشته اند و دستاوردهای منحصر به فردی را خلق کرده اند.
  امیر آزادی متخصص فارماسیوتیکس، اهل شیراز، از جمله کیمیاگران برجسته ای است که تاکنون حدود 5 ثبت اختراع در زمینه دارو داشته است.
به منظور آشنایی بیشتر با فعالیت هایشان در زمینه داروسازی با او صحبتی داشته و از او خواستم خود را معرفی کنر.
آزادی پاسخ داد: امیر آزادی هستم اهل شیراز و متولد سال 1361، عضو هیات علمی دانشکده داروسازی و در حال حاضر ریاست دانشکده را برعهده دارم.
درباره مدارک تحصیلی پرسیدم و او پاسخ داد: دکتری عمومی داروسازی را از شیراز دریافت کردم و دکتری تخصص در رشته ی فارماسیوتیکس (داروسازی صنعتی) را در دانشگاه علوم پزشکی تهران گذراندم.
آزادی در ادامه فعالیت های خود را شرح داد و گفت: از سال 93 تا کنون عضو هیات علمی دانشکده داروسازی شیراز هستم و از سال 98 نیز ریاست دانشکده را بر عهده دارم.
او به فعالیت های پژوهشی خود نیز اشاره کرد و اظهار داشت: عمده فعالیت های پژوهشی من در زمینه فرمولاسیون های دارورسانی نوین است که به ویژه بر مباحث فارماکوکنتیک سامانه های دارورسانی مبتنی بر نانو کار می‌کنیم.
وی افزود: علاوه بر آنها تاکنون حدود 4_5 اختراع ثبت شده داشتم و چند موردی نیز در پروسه ثبت است.
او بیشتر به ثبت اختراعات پرداخت و ادامه داد: اختراعات بعضا در حیطه فرآورده های مبتنی بر نانو بوده و چند مدل نیز در خصوص فرآورده های داروسازی سنتی ایران است که به شکل نوین ارائه شدند و در حال حاضر به صورت تحقیقاتی در حال سپری فازهای پری‌کلینیکال هستند.
از او خواستم در خصوص رشته تخصصی خود، فارماسیوتیکس بیشتر توضیح دهد، او اظهار داشت: فارماسیوتیکس به معنای طراحی فرمولاسیون های دارویی است، هر ماده مؤثر دارویی که از طریق مسیرهای مختلفی ارائه می‌شود مثلا از طریق سنتز شیمایی، از طریق طبیعت مثل داروهای گیاهی، مسیرهای بایو تکنولوژی باید در نهایت به یک شکل دارویی یا فرمولاسیون دارویی باشد؛ که رشته تخصصی ما طراحی این اشکال دارویی است که مواد مؤثره دارویی را در یک شکل دارویی مثل قرص، کپسول، آمپول و غیره به وجود می‌آورد.
رئیس دانشکده داروسازی شیراز دلیل خود برای انتخاب رشته داروسازی را اینگونه عنوان کرد: با توجه به این که رشته داروسازی به علوم پایه نزدیک تر است و علاقه شخصی بنده نیز به این قسمت بود؛ در سال 1380 در هنگام انتخاب رشته کنکور پس از رشته پزشکی رشته ی داروسازی را مدنظر داشتم.
او نظر خود را در خصوص رمز موفقیت بیان کرد و گفت : اول از همه نگاه ویژه خداوند و دوم تلاش و پشتکار تاثیر بسزایی در رسیدن به موفقیت دارد.
او در ادامه دلیل موفقیت خود را نیز در مرحله اول نگاه ویژه خداوند دانست و سپس ادامه داد : این شانس را داشتم که با آدم های خوبی در زندگیم مواجه بشوم و در طول مسیر تحصیلم با معلمان و اساتیدی آشنا شوم که به من کمک کنند بیشتر بیاموزم و همه این موارد باعث شد به جایگاه فعلی ام برسم اما با این وجود خیلی معتقد نیستم که انسان موفقی بوده ام.
دشمن، امید و انگیزه ما را نشانه گرفته است
از او خواستم تا درباره علاقه خود به تدریس توضیح دهد و باتوجه به اینکه مشوقان خود در جهت رسیدن به موفقیت را معلمان و اساتید دانسته، نقش خود را در جایگاه استاد برای هدایت و یاری دانشجویان توصیف کند و آزادی در پاسخ گفت: عشق و علاقه تدریس را از معلمان و اساتیدم دریافت کردم و آن باعث شد حال که در جایگاه استادی قرار گرفته ام سعی کنم با دانشجویان ارتباط مناسبی داشته باشم، مهم ترین وظیفه ای که در این جایگاه دارم این است که تمام تلاشم را بکنم امید و انگیزه دانشجویان بالا نگه دارم؛ چراکه این امید و انگیزه است که آینده کشور را می‌سازد و دشمن دقیقا همین امید و انگیزه را نشانه گرفته است.
از دکتر نظرشان را در خصوص مهاجرت پرسیدم که پاسخ داد: ارتباط داشتن با مراکز علمی دنیا بسیار مسئله خوبی است و گاهی ترک وطن به منظور افزایش توانایی خوب است اما آنچه اهمیت دارد این است که پایان ماجرا چه می‌شود و خدمات باید به کشور بازگردد.
او ادامه داد: خیلی ها از من در خصوص دلیل مهاجرت نکردن می‌پرسند ، در واقع من هم موقعیت های زیادی برای مهاجرت داشتم اما معتقدم ما باید در کشور باشیم و آن را بسازیم، همیشه به دانشجویانم می‌گویم اگر ما نباشیم چه کسی باید این کار را انجام بدهد؟
تمام تلاش‌مان را برای رسیدن به نتیجه انجام دهیم
او در آخر توصیه پسندیده ای به جوانان کرد و گفت: توصیه مهمی دارم، فارغ از اینکه روزگار به تلاش ما پاسخ مثبت بدهد یا ندهد همه ما این حق را داریم که هرگاه در انتهای مسیر قرار می‌گیریم و به گذشته خود نگاه می‌کنیم با تمام توان و وجود فریاد بزنیم که ما هرچه در توان داشتیم انجام داده ایم، تمام خواهشم از جوانان این است که تمام توانشان را برای بهتر شدن زندگی خودشان، اطرافیانشان و کشورشان به کار گیرند که در انتهای مسیر پیش وجدان خودشان شرمنده نباشند.