پیام فارس - صبح نو / «نگاهی نو به «پیشرفت ملی»» عنوان یادداشت روز در روزنامه صبح نو به قلم جواد بخشی الموتی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
سخنان اخیر رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار با نخبگان علمی و قهرمانان ورزشی، فراتر از یک موضع‌گیری مقطعی در برابر تهدیدات بین‌المللی بود. این بیانات، در واقع نشان‌دهنده بلوغ گفتمان مقاومت و ورود جمهوری اسلامی به مرحله‌ای تازه از کنشگری فعال در نظام جهانی است. در شرایطی که غربی‌ها و سازمان‌های بین‌المللی با رویکردی سیاسی راهبرد «تهدید دائمی» و «ایجاد هراس» علیه ایران را در دستور دارند و این موضوع در اظهارات ترامپ، گروسی و دیگر افراد نیز نمایان شده، تبیین وضعیت و هشدار به طرف مقابل از سوی رهبر انقلاب بسیار حساب شده و اثرگذار است. رهبر انقلاب در جمع جوانان، از منظری نو، اصول سیاست خارجی و مسیر پیشرفت کشور را بازتعریف کردند. این سخنان را می‌توان بر پایه چهار پارادایم به‌هم‌پیوسته تحلیل کرد که هر یک بیانگر مرحله‌ای از تکامل گفتمان انقلاب اسلامی در دوران جدید است. نخستین پارادایم، عبور از موضع تدافعی و ورود به مرحله تهاجم فکری و گفتمانی است. رهبر انقلاب با پرسش صریح «اصلا شما چه کاره هستی؟» نه‌تنها پاسخی به تهدید رئیس‌جمهور آمریکا دادند، بلکه بنیان مشروعیت نظم سلطه‌گر جهانی را به چالش کشیدند. ایران که در جنگ 12 روزه با منطق دفاعی خود صحنه را دگرگون کرد و قدرت نظامی خود را برای بقا به رخ دشمنان کشید، در پساجنگ و در تقابل گفتمانی با برخی کشورهای غربی و رژیم صهیونی، تلاش کرد ابعاد روایت‌سازی دروغین آنها را برای افکار عمومی جهانیان مشخص کند.
سخنان اخیر رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار با نخبگان علمی و قهرمانان ورزشی، فراتر از یک موضع‌گیری مقطعی در برابر تهدیدات بین‌المللی بود. این بیانات، در واقع نشان‌دهنده بلوغ گفتمان مقاومت و ورود جمهوری اسلامی به مرحله‌ای تازه از کنشگری فعال در نظام جهانی است. در شرایطی که غربی‌ها و سازمان‌های بین‌المللی با رویکردی سیاسی راهبرد «تهدید دائمی» و «ایجاد هراس» علیه ایران را در دستور دارند و این موضوع در اظهارات ترامپ، گروسی و دیگر افراد نیز نمایان شده، تبیین وضعیت و هشدار به طرف مقابل از سوی رهبر انقلاب بسیار حساب شده و اثرگذار است. رهبر انقلاب در جمع جوانان، از منظری نو، اصول سیاست خارجی و مسیر پیشرفت کشور را بازتعریف کردند. این سخنان را می‌توان بر پایه چهار پارادایم به‌هم‌پیوسته تحلیل کرد که هر یک بیانگر مرحله‌ای از تکامل گفتمان انقلاب اسلامی در دوران جدید است.
بازار ![]()
1- گذار از گفتمان دفاعی به تهاجم فکری
نخستین پارادایم، عبور از موضع تدافعی و ورود به مرحله تهاجم فکری و گفتمانی است. رهبر انقلاب با پرسش صریح «اصلا شما چه کاره هستی؟» نه‌تنها پاسخی به تهدید رئیس‌جمهور آمریکا دادند، بلکه بنیان مشروعیت نظم سلطه‌گر جهانی را به چالش کشیدند. ایران که در جنگ 12 روزه با منطق دفاعی خود صحنه را دگرگون کرد و قدرت نظامی خود را برای بقا به رخ دشمنان کشید، در پساجنگ و در تقابل گفتمانی با برخی کشورهای غربی و رژیم صهیونی، تلاش کرد ابعاد روایت‌سازی دروغین آنها را برای افکار عمومی جهانیان مشخص کند. یکی از بارزترین مصداق‌های این رویکرد در روشنگری‌های رهبر انقلاب در پایان جنگ تحمیلی بود که ترامپ را نیز مجبور به واکنش کرد.
بیانات اخیر ایشان نیز نمادی دیگر از تغییر در منطق سیاست خارجی جمهوری اسلامی است: از واکنش‌پذیری به پرسشگری و تعیین قواعد تعامل جهانی. پیام روشن این پارادایم آن است که ایران دیگر بازیگری منفعل نیست؛ بلکه به کنشگری تبدیل شده که با اتکا به منطق حق‌طلبانه و استقلال فکری خود، قدرت‌های جهانی را به پاسخ‌گویی وامی‌دارد. مانند همان منطقی که در برابر اسنپ‌بک به کار گرفته شد و اکثریت کشورهای جهان را با نقش‌آفرینی جدی چین و روسیه، برای دفاع از منطق ایران به میدان آورد.
2- وحدت استراتژیک عرصه‌های قدرت
دومین پارادایم، تأکید بر وحدت و هم‌افزایی عرصه‌های مختلف قدرت ملی است. رهبر انقلاب با اشاره به اینکه «موشک‌ها دست‌ساخته جوان ایرانی‌اند»، پیوند میان دستاوردهای علمی، ورزشی و دفاعی کشور را برجسته کردند.
این نگاه، از وجود منطقی واحد در پس موفقیت‌های متنوع کشور خبر می‌دهد: اعتماد به جوان ایرانی مؤمن، متعهد و متخصص.
در این چارچوب، پیشرفت علمی، پیروزی ورزشی و اقتدار دفاعی، سه جلوه از یک واقعیت‌اند و هیچ‌کدام جدا از دیگری معنا ندارند. این وحدت راهبردی، پاسخی است به تلاش دشمنان برای ایجاد دوگانگی میان عرصه‌های نرم و سخت قدرت ملی.
3- مقاومت فعال؛ راهبردی برای حضور مؤثر جهانی
پارادایم سوم، تکامل نظریه مقاومت به سطح یک راهبرد فعال و چندوجهی است. مقاومت فعال به معنای انزوا یا تقابل کور نیست؛ بلکه حضور آگاهانه، هوشمند و عزتمند در تمامی عرصه‌هاست - از علم و فناوری گرفته تا فرهنگ، هنر، ورزش و دیپلماسی. در این چارچوب، جمهوری اسلامی نه‌تنها تسلیم فشارها نمی‌شود، بلکه با حفظ اصول و ارزش‌های خود، در میدان‌های جهانی نقش‌آفرینی می‌کند. از این منظر است که روز گذشته علی لاریجانی پس از یاوه‌گویی‌های ترامپ و گروسی قاطعانه اعلام می‌کند که توافق قاهره با سوءاستفاده غربی‌ها از سازوکار ماشه از بین رفته است و ایران پیشنهادهای جدید آژانس را در صورت ارائه بررسی خواهد کرد. مقاومت فعال، بیانگر اعتمادبه‌نفس راهبردی ملت ایران و الگویی الهام‌بخش برای سایر ملت‌های مستقل است که در برابر سلطه ایستادگی می‌کنند. بیانات رهبر انقلاب از تهران بانگ بلندی است که تا آمریکای لاتین را نیز تحت تأثیر قرار خواهد داد و دولت ونزوئلا را در برابر هجمه‌های هفته‌های گذشته آمریکا، مقاوم‌تر خواهد کرد.
4- الگوی ایرانی پیشرفت؛ ثمره سه پارادایم پیشین
چهارمین پارادایم، ظهور و تثبیت الگوی ایرانی پیشرفت است؛ الگویی که از سه پارادایم پیشین سرچشمه می‌گیرد و بر استقلال، خودباوری و نوآوری استوار است. این الگو نشان می‌دهد که بدون تقلید از غرب نیز می‌توان مسیر توسعه را پیمود و به قله‌های پیشرفت رسید. این الگو و خوانش در ادامه گفتمان انقلاب اسلامی و در تقابل با گفتمانی است که از دهه‌های پایانی قاجار، نخبگان و تصمیم‌گیران ایران را برای غربی شدن و رسیدن به توسعه تحت تأثیر قرار داده است. موفقیت‌های جوانان ایرانی در المپیادهای علمی و رقابت‌های جهانی، شاهدی روشن بر کارآمدی این مدل است. نظام سلطه از همین‌جا احساس خطر می‌کند؛ زیرا تهدید اصلی برای آن، نه صرفا قدرت نظامی یا اقتصادی ایران، بلکه جذابیت و کارآمدی الگوی بومی پیشرفت است؛ الگویی که می‌تواند الهام‌بخش سایر ملت‌های در حال توسعه
باشد.
نقشه راه آینده ایران
بیانات اخیر رهبر انقلاب، چارچوبی نو برای فهم جایگاه ایران در نظم جهانی ارائه کرد. این سخنان، در عین پاسخ به تهدیدات، حامل پیامی عمیق برای ملت ایران و همه ملت‌های آزاده جهان بود: «ایران امروز در حال تعیین قواعد جدید تعامل جهانی است.»
چهار پارادایم یادشده، نقشه راهی برای پیشرفت و عزت ملی ترسیم می‌کند: از گذار فکری و گفتمانی، تا وحدت قدرت، مقاومت فعال و در نهایت الگوی بومی پیشرفت. در این مسیر، نیروی جوان کشور به‌عنوان موتور محرک تحولات، نقشی تعیین‌کننده دارد.
این گفتمان، امید را در دل ملت‌های مستقل زنده می‌کند و آینده‌ای روشن را برای ایران اسلامی نوید می‌دهد؛ آینده‌ای که در آن، مقاومت فعال و پیشرفت بومی دو روی یک سکه‌اند: عزت ملی و اقتدار جهانی.