چرا نتانیاهو علیرغم میل باطنی‌اش با توقف جنگ علیه غزه موافقت کرد؟

پیام فارس - جماران /متن پیش رو در جماران منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
اخیراً، نتانیاهو خود را در مواجهه با جهان تنها یافت، صحنه در سازمان ملل، حاصل جمع تمام جزئیاتی بود که اجزای تصویر پراکنده را گرد هم آورد: جهان در یک طرف، و نتانیاهو، مطرود و تنها، در طرف مقابل.
به گزارش الجزیره، حتی پیش از اعلام توافق «شرم الشیخ» با میانجیگری مصر، قطر و ترکیه، اسرائیل دلش به این خوش بود که جهان خواهد بخشید و فراموش خواهد کرد. با این حال، به گفته پولتیکو گزارش های غربی حاکی از آن بود که انزوای اسرائیل دیگر یک نظریه نیست.
اخیراً، نتانیاهو خود را در مواجهه با جهان تنها یافت، صحنه در سازمان ملل، حاصل جمع تمام جزئیاتی بود که اجزای تصویر پراکنده را گرد هم آورد: جهان در یک طرف، و نتانیاهو، مطرود و تنها، در طرف مقابل.
این امر با اجتناب هواپیمای او از عبور از حریم هوایی اروپا در راه رفتن به سازمان ملل متحد از چند روز پیش، به دلیل ترس از اینکه این کشورها تصمیم بگیرند حکم بازداشت صادر شده توسط دادگاه کیفری بین المللی را اجرا کنند، آغاز شد و در نهایت به هیئت او که در هنگام سخنرانی در مقابل یک سالن خالی و سرد پس از خروج نمایندگان، رنگ پریده به نظر می رسید، ختم شد.
در همین حال، شخصیت های برجسته اروپایی، اسرائیل را صراحتاً و با زبانی بدون تعارف به ارتکاب جنایات نسل کشی متهم کردند، همزمان با افزایش درخواست ها برای اعمال تحریم تسلیحاتی در ایالات متحده آمریکا، حتی در میان دموکرات های حامی، از جمله جیک سالیوان، مشاور سابق امنیت ملی.
در ماه اوت، 28 کشور غربی از اسرائیل خواستند تا به بربریت و وحشیگری خود در غزه پایان دهد، چه رسد به تهدیدات به تحریم فرهنگی، دانشگاهی و ورزشی، که نیمرود گورین، آکادمیسین اسرائیلی آن را «به شدت در حوزه عمومی حاضر» توصیف کرد و «اکثر اسرائیلی ها احساس می کنند که جهان علیه آنهاست و هیچ کس آنها را درک نمی کند»، تا جایی که ایهود اولمرت، نخست وزیر سابق اسرائیل را بر آن داشت تا اخیراً اعتراف کند: «ما به یک دولت مطرود تبدیل شده ایم.»
به گفته اشتراوکلر، اسرائیلی های معمولی به ترامپ و واشنگتن تکیه کرده اند، آنها می گویند: اگر ایالات متحده طرف ما باشد، مشکلی نیست، اوضاع آنقدرها هم بد نیست. و نتانیاهو معتقد است که ترامپ به او گرایش دارد و او را مجبور به انجام هیچ کاری نخواهد کرد و از او حمایت خواهد کرد. و او احساس می کند که به گرایش ترامپ به خود اطمینان دارد.
با این حال، غافلگیری که نتانیاهو انتظارش را نداشت این بود که هیچ رئیس جمهور آمریکایی تا به حال فشارهای سختی مانند فشارهای ترامپ در روزهای اخیر بر اسرائیل وارد نکرده بود، شاید به استثنای هشداری که دوایت آیزنهاور در سال 1956 به دیوید بن گوریون، نخست وزیر اسرائیل مبنی بر اعمال تحریم های سیاسی و اقتصادی داد.
نگرانی ها در مورد انزوای دیپلماتیک عملاً در اواسط سپتامبر/شهریور، زمانی که نتانیاهو هشدار داد که اسرائیل باید آماده شود تا از نظر اقتصادی خودکفاتر شود، همانطور که اسپارت در دوران باستان بود، آشکار شد.
آخرین نظرسنجی «پیو» نشان داد که اسرائیلی ها تمایل دارند بگویند که در سطح بین المللی مورد احترام نیستند: به طوری که 58٪ می گویند که اسرائیل احترام جهان را از دست داده است، در حالی که 39٪ معتقدند که مورد احترام است.
در برخی از کشورها، جوانان بیشتر از سالمندان دیدگاه منفی نسبت به اسرائیل دارند. این امر به ویژه در مورد کشورهای با درآمد بالا که در این نظرسنجی شرکت کردند صدق می کند: استرالیا، کانادا، فرانسه، لهستان، کره جنوبی و ایالات متحده.
اما در اسرائیل، که از جنگ خسته شده است، نظرسنجی ها به طور مداوم نشان داده اند که اکثر مردم خواهان پایان جنگ هستند. آگاهی اسرائیلی ها از آسیبی که جنگ به وجهه اسرائیل وارد کرده و میزان انزوای آن در حال افزایش است. به نظر می رسد با فشارهای داخلی و خارجی، از سرگیری جنگ بعید است.
علاوه بر این، در طول 9 ماه گذشته، نتانیاهو دید که ترامپ کارهایی انجام می دهد که هیچ رئیس جمهور آمریکایی قبلاً انجام نداده بود، او در مارس ماه سال جاری گفتگوی مستقیمی با حماس آغاز کرد. و با حوثی ها در یمن معامله ای منعقد کرد که اسرائیلی ها تنها پس از وقوع آن از آن مطلع شدند. و علیرغم اعتراضات اسرائیل، تحریم ها علیه دولت جدید در سوریه را لغو کرد. و تمایل خود را برای انجام مذاکرات با ایران ابراز کرد.
تلاش‌ها برای دستیابی به توافق پس از تلاش ناموفق اسرائیل برای ترور مقامات ارشد حماس - از جمله شرکت‌کنندگان در مذاکرات دوحه در ماه گذشته - که خشم منطقه‌ای، از جمله برخی از متحدان مهم ایالات متحده را برانگیخت، سرعت گرفت. به نظر می‌رسد تیم ترامپ این را فرصتی مناسب برای فشار آوردن بر نتانیاهو یافته و او را متهم می‌کند که واشنگتن را درگیر مشکلی با مهم‌ترین متحدانش در خارج از ناتو کرده است.
به طور گسترده در بین نخبگان نزدیک به کاخ سفید اعتقاد بر این است که ترامپ پس از حمله خائنانه هوایی اسرائیل به دوحه به این نتیجه رسیده است که جنگ باید پایان یابد، زیرا از نتانیاهو ناامید شده بود و معتقد بود که تصویر عمومی جنگ بسیار بد است و فکر می‌کرد باید این فرصت را نه از طریق یک توافق جزئی، بلکه از طریق یک توافق جامع غنیمت شمارد.
احساسات نفرت‌انگیز علیه اسرائیل به طور خطرناکی افزایش یافته است - برای اولین بار - و همه متحدانش در کشورهایی که کاملاً در برابر هر نوع از این نفرت مصون بودند، از آن دست می‌کشند. چهار روز قبل از توافق شرم‌الشیخ، صدها هزار نفر در راهپیمایی‌هایی در سراسر اروپا علیه اسرائیل تظاهرات کردند، رویدادی که رسانه‌های صهیونیستی آن را خطرناک‌ترین نقطه عطف در رابطه تاریخی بین اروپا با دولت یهود تلقی کردند.
علاوه بر این، دیدگاه‌های آینده‌نگرانه سنجیده‌ای وجود دارد که معتقد است اسرائیل خود را در ابتدای مسیر فروپاشی و ناپدید شدن قرار داده است و شاید بازگشت دسته‌جمعی یهودی ها به شکل تدریجی به جایی که بیش از هفتاد سال پیش از آنجا آمده‌اند صورت گیرد.
اگر غزه - طبیعتاً - به توافقی نیاز دارد که به فاجعه میلیون‌ها فلسطینی پایان دهد، کل جهان غرب - از جمله ایالات متحده آمریکا و خود اسرائیل - به شدت به چنین توافقی نیاز داشتند تا اعتبار خود را نجات داده و آن را بازیافت و شستشو دهند، پس از اینکه غرب در چشم ملت‌های مستضعف جهان به صرف یک فضای جغرافیایی حامی وحشیگری و سیاست‌های نظام‌مند نسل‌کشی تبدیل شده است و بی‌شرمانه «داروینیسم» خود را آشکار کرده است که فقط برتری نژاد سفید و مرد آمریکایی فوق‌العاده و رامبوی اسرائیلی را به رسمیت می‌شناسد و جهان خارج از مرزهای خود را چیزی بیش از یک بار انسانی نمی‌بیند که باید از شر آن خلاص شد، حتی با گرسنگی دادن، آواره کردن، تصرف سرزمین و دفن زنده زیر آوارهای شهرهای فقیر و ویران شده‌اش.
بنابراین، همه جهان - برای اولین بار - بر سر ضرورت توقف جنگ به توافق رسیده بودند و نتانیاهو چاره‌ای نداشت جز اینکه - از سر لجاجت و تکبر خود - تسلیم خواست افکار عمومی جهانی شود، بدون اینکه هیچ یک از اهداف خود را محقق کند و منتظر سرنوشت و آینده سیاسی خود بماند و شاید - پس از آن - از قدرت خارج شود تا به عنوان مهمان در سلولی در یکی از زندان‌های اسرائیل سکونت کند.
بازار