بزرگنمايي:

پیام فارس - هم میهن / «بدترین حالت فساد آقازاده‌ها» عنوان یادداشت روز در روزنامه هم میهن است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
بدون تردید باید به سویی حرکت کنیم که هیچ‌کس را پیش از محکومیت قطعی مجرم ندانیم و همه را متهم فرض کنیم مگر اینکه جرم‌شان ثابت شود ولی از آنجا که معمولاً و در نحوه برخورد با افراد، به‌ویژه با آقازاده‌ها ممکن است ملاحظاتی صورت گیرد از این رو بازداشت آنان به معنای رسیدن کارد به استخوان ضابط و دادسرا است که مجبور می‌شوند تصمیم نهایی را بگیرند و با توجه به اعلام بازداشت یکی از پسران و عروس آقای صدیقی امام جمعه موقت تهران می‌توان گفت که ماجرای این اتهام چندان ساده نیست به‌ویژه که به اقرار آقای امام جمعه حدود یک هفته از این بازداشت می‌گذرد.
به نظر می‌رسد که برای ابراز نظر و داوری نهایی پیرامون این خبر نیازمند اطلاعات بیشتری هستیم و باید منتظر دادگاه هم بود که طبعاً علنی برگزار خواهد شد تا آن زمان ظاهراً اتهام ایراد شده اقتصادی است به‌ویژه که خبرگزاری فارس نزدیک به ضابطان از لفظ زد و بند و تخلفات مختلف استفاده کرده است.
بازار
اولین پرسش ما این است که آیا این اتهام یا اتهامات به پرونده باغ ازگل حوزه علمیه پدرشان مربوط است یا نه؟ اگر بلی چرا همان زمان اقدام نشد؟
سخنان ضد و نقیض پدر آنان به روشنی نشان می‌داد که در آن پرونده اتفاقات خلاف رخ داده است درحالی‌که بعداً و در جریان رسیدگی نکات دیگری گفته شد که معقول نمی‌آمد. پس اگر مربوط به آن است باید صریح اعلام شود. اگر مربوط به آن پرونده نیست و به موضوعات دیگری ربط دارد؛ در این صورت باید واویلا را گفت؛ زیرا معلم اخلاق فرزند خود را نتوانسته به گونه‌ای اخلاق‌مدار و مهذب کند که حداقل در حد شائبه به چنین اتهاماتی هم نزدیک نشود. در خبر‌ها آمده است که؛ «گویا روند برخورد با فساد پس از سخنرانی رهبر معظم انقلاب در جمع استانداران و هشدار به کارگزاران نظام و نزدیکان‌شان نسبت به فعالیت‌های اقتصادی و تاکید بر مقابله با فساد سرعت گرفته است.»
اگر واقعاً چنین باشد باید به‌کلی ناامید شد زیرا برخورد با فساد تابع قانون است. اگر این گزاره درست باشد طبعاً نظر مقام رهبری را باید به عنوان نقدی علیه نهادهای مسئول در این زمینه دانست که به وظایف خود عمل نکرده‌اند. البته در جریان دادگاه می‌توان به واقعیت ماجرا پی‌ برد، به شرطی که همه اتهامات مطرح شود.
گرچه آقای کاظم صدیقی اعلام کردند که در برابر قانون تابع هستند ولی مگر قرار بود نباشند؟ یا گفته‌اند که اگر اتهام انتسابی ثابت شود طبق قانون باید برخورد شود. مگر قرار است غیر از اینها انجام شود؟
مسئله مردم با ایشان این حرف‌ها نیست. مسئله این است که چرا آقای امام جمعه که در نماز جمعه مردم را توصیه به تقوا و اخلاق می‌کند، فرزندانش در شرکتی که به امور مالی مرتبط با اتهام اخیر درگیر هستند فعالیت دارند؟(شرکت پیروان اندیشه‌های قائم!!) و آیا ممکن است که وی اطلاعی نداشته باشد یا اگر نداشته چگونه قادر به تهذیب فرزندان خود نیست که به این امور متهم می‌شوند؟
بله ممکن است فرزند هر شخصی، ناصالح شود ولی نه در خانه، آنان پیش از رسیدن به این مرحله، شناسایی و طرد می‌شوند. چرا آقای صدیقی به پاس حرمت نمازجمعه، خودشان استعفا نمی‌دهند؟
سهل است که مطلب عجیبی را هم به آقای رئیسی منتسب کرد تا خود را تبرئه و‌ موجه کند. به قول آقای اژه‌ای که پس از انتشار خبر بازداشت پسران صدیقی اظهار شد: «اگر برای افراد خانواده وقت نگذاریم بعدها باید وقت بیشتری بگذاریم و جبران کنیم.»
باید اضافه کرد، کسی که در گذشته حاضر به این وقت‌گذاری نبوده اکنون و پس از واقعه قادر به جبران نیست. مشکل روحانیون این است که ترکش این مسائل فقط به خودشان اصابت نمی‌کند بلکه خیلی چیزهای دیگر را زخمی می‌کند.
مسئله فرزندان صدیقی نیست پیشتر فرزندان یکی از مقامات قضایی هم محکوم شدند آنها دو نفری بودند. فرزند نایب رئیس مجلس هم ورود ممنوع رفته و پلیس را مضروب می‌کند و بصورت کاملاً اتفاقی همه دوربین‌ها خاموش یا خراب است و فیلمی ضبط نمی‌شود.
این‌ها نشانه‌های یک بیماری جدی در کلان امور است. بازداشت و زندان کردن این و آن آقازاده‌ لازم است ولی مسئله‌ای را حل نخواهد کرد. فراتر از بازداشت باید ریشه‌یابی کرد. این پرسش مهم است که چرا فرزندان مقامات می‌توانند چنین زد و بندهایی را انجام دهند؟ هم امکانش را دارند و هم جسارت انجامش را دارند که ترس آنان را از عمل خلاف زایل می‌کند.
فصل مشترک آنها پدران‌شان است. این فرزندان متخلف می‌توانند یا با اطلاع یا بی‌اطلاع پدران خود اعمال نفوذ کنند که حالت بدتر، اعمال نفوذ بدون اطلاع پدران است یعنی برای ورود به ماجرای فساد حتی نیازی به توصیه و دخالت پدران نیز نیست، فرزند یا آقازاده بودن به تنهایی مجوز دخالت و فساد است.
در این باره باز هم باید نوشت.