بزرگنمايي:

پیام فارس - مدیرعامل موسسه موزه‌های ایران (ایکوم) اعتقاد دارد رمان سووشون یک موزه ملموس از آثار غیر ملموس یک برهه تاریخی است.

به گزارش خبرنگار شهر ؛ احمد محیط طباطبایی در سلسله نشست های ادبی که به همت شرکت توسعه فضاهای فرهنگی شهر تهران در خانه موزه سیمین و جلال برگزار شد، گفت: رمان سووشون یک موزه ملموس از آثار گران بهای غیر ملموس فرهنگ، تاریخ و موقعیت اجتماعی ایران محسوب می شود.
وی ضمن تبریک روز جهانی موزه و هفته میراث فرهنگی افزود: سیمین دانشور تحصیل خود را در رشته تاریخ هنر به پایان رساند و بعد از بازگشت به ایران در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران مشغول به تدریس شد و بعدها نیز در گروه باستان شناسی دانشگاه تهران به همکاری با دکتر نگهبان رئیس گروه باستان شناسی دانشگاه تهران پرداخت.
مدیرعامل موسسه موزه های ایران ادامه داد: به جرات می توان گفت سیمین دانشور در بسیاری از محققان و باستان شناسان برجسته کشور تاثیرگذار بود و تعداد زیادی از متخصصانی که در موزه های کشور به تاریخ هنر ایران توجه ویژه کردند، شاگردان دانشور بودند.
وی با اشاره به اینکه سیمین دانشور در حفاظت از میراث فرهنگی کشور نقش بسزایی دارد، بیان کرد: تاثیر دانشور تنها بر نسل بعد از خود نبوده بلکه چندین نسل از محققان و پژوهشگران باستان شناسی با واسطه یا بدون واسطه تحت تاثیر اندیشه و آثار وی در حوزه تاریخ هنر بودند.
محیط طباطبایی با بیان اینکه هر تفکر انسانی که بتواند خود را ملموس نشان دهد، می تواند موجودیت عینی و بالقوه داشته باشد، یادآور شد: رمان سووشون جایگاه ویژه و مهمی در ادبیات ایران و حتی جهان به دلیل ترجمه های متنوعی که از این اثر شده، دارد. به عبارتی رمان سووشون یک شکل جهانی پیدا کرده است.
وی با مقایسه رمان سووشون با رمان موزه معصومیت اثر اورهان پاموک نویسنده ترکیه ای تاکید کرد: رمان سووشون یک موزه است. نقدهایی که درباره رمان نوشته می شود، به نوبه خود از اهمیت ویژه ای برخوردار است و در واقع می توان گفت تمام شیوه هایی که برای معرفی این رمان استفاده شده است، باعث شده تا این اثر به موزه ای در یک برهه از تاریخ و فرهنگ ایران تبدیل شود.
مدیرعامل موسسه موزه های ایران با بیان اینکه لازم است به رمان سووشون در حوزه رسانه فیلم و سینما نیز پرداخته شود، گفت: مفهوم موزه به نوعی شکلی از حفاظت فرهنگی و معرفی یک اثر تاریخی و هنری است. وقتی از موزه داری صحبت می کنیم تنها منظور حفاظت از آثار نیست بلکه شناخت و معرفی آن نیز از اهمیت برخوردار است.
به گفته وی؛ وقتی وارد موزه سووشون می شویم با ابعاد مختلفی از تاریخ فرهنگ و موضوعات اجتماعی و فرهنگ عامه مردم و حتی تاریخ ملموس شهر شیراز روبه رو می شویم که ابعاد آن از زمان تاریخی که داستان در آن اتفاق می افتد تا زندگی نویسنده و موقعیت تربیتی و سرگذشتی که دارد را در بر می گیرد.
محیط طباطبایی افرود: وقتی یک پدیده یا اثری وارد موزه می شود، گذشته آن نیز مورد بررسی قرار می گیرد. وقتی از سووشون حرف می زنیم پیش زمینه های آن که به تاریخ، فرهنگ و اسطوره بر می گردد نیز مورد بررسی قرار می گیرد.
وی ادامه داد: سووشون تاثیر خود را در آینده نیز می گذارد. این اثر به مانند یک محتوای آموزشی است که در قالب داستان مطرح شده و نه تنها به نسل های بعدی منتقل می شود، بلکه با مخاطب خود نیز ارتباط برقرار و یک تلاقی ذهنی برای مخاطبان ایجاد می کند.
انتهای پیام/