بزرگنمايي:

پیام فارس - خراسان / «موقعیت را درک کنیم!» عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم غلامرضا بنی اسدی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
در تقویم رسمی و معرفتی و حتی عاطفی ایرانیان، محرم صرفاً یک مناسبت تاریخی یا آیینی نیست؛ محرم، تمرینِ مکرر بازخوانی موقعیت است. عاشورا اگرچه یک واقعه در سال 61 هجری بود، اما به تعبیر پرحکمتِ «کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کربلا» هر روز باید موقعیت کربلا را فهمید و نسبت خود را با آن سنجید. این جمله، بیش از آن‌که شعاری حماسی باشد، دعوتی به ادراکِ سیاسی، اجتماعی و اخلاقی صحیح از وضعیت امروز و هرروز است. ما تازه از جنگی بیرون آمدیم که اگرچه در طولی 12 روزه شکل گرفت اما عرضی به اندازه همه زمین داشت و دارد هنوز چه امروز ایران اسلامی، درگیر یکی از پیچیده‌ترین و بی‌صدا‌ترین جنگ‌های تاریخ معاصر است؛ جنگ ترکیبی (Hybrid War) که آمریکا و رژیم صهیونیستی با همه ابزارهای اقتصادی، رسانه‌ای، امنیتی و روانی علیه ملت ایران به کار گرفته‌اند. جنگی است که حتی در زمان خاموشیِ، صدای بمب و موشک و پهپاد و ریزپرنده، با ویرانگری تمام‌عیار در ساحت باور، اعتماد عمومی و انسجام ملی در جریان است. ریزپردازانه باید با آن مواجه شد. با هوشیاری صد در صدی. چه گاه صداهای آشنا هم می تواند در دستگاه دشمن معنا یابد. این جاست که باید به خیمه های حسینی پناه برد و خویش را با" محرم و صفر"ی تنظیم کرد که به فرموده امام خمینی "اسلام را زنده نگه داشته است." در عاشورا هم، حقیقت محصور در اقلیت بود. ابزار رسانه‌ای در دست یزید و ابن‌زیاد، و زبان شماتت و تحریف در اختیار سپاه کوفه. امروز نیز شرایط چندان متفاوت نیست. حقیقت انقلاب اسلامی، مقاومت منطقه‌ای، یا حتی عدالت‌خواهی مردم ایران، با توده‌ای از تحریف، فریب، سانسور و دروغ‌پردازی سیستماتیک مواجه است. دارند فهم و درک مردم را" شبهه باران" می کنند. بارانی که بیش از باران های اسیدی زمین ذهن مردم را می خشکاند. به همین خاطر است که درس آموخته از نهضتِ سید الشهدا(ع) باید گام برداشت. امام حسین (ع) نیز نه فقط با شمشیر، که پیش و بیش از آن با کلام، استدلال و روشنگری به جهاد با خصمِ هزاررنگ پرداخت. از «خطبه منا» تا «خطبه در کربلا»، تلاش امام برای تبیین واقعیت و افشای چهره نفاق بود. او در یک جنگ شناختی ایستاد؛ همان جنگی که امروز ملت ما نیز درگیر آن است. این گیر هم با منطقِ حسینی رفع می شود. شناخت دقیق شرایط امروز ایران، شناخت ابزارهای جنگ ترکیبی، فهم تاکتیک‌های دشمن، و مهم‌تر از همه، هوشیارسازی خودی ها نسبت به ضرورتِ توجه به کید و کین جبهه متخاصم، از مهم‌ترین وظایف تاریخی ماست. روضه های اباعبدا...(ع) باید کلاس ارتقای کمال در فهم شرایط باشد. صدایی رسا که در "جنگِ بی صدا" عمق استراتژیک مسیر را نشان دهد. بدانیم که اگر عاشورا فقط به اشک و روضه ختم شود و به درک موقعیت منتهی نشود، کارکرد اصلی خود را برای امروز ما نخواهد داشت. ما امروز، بیش از اشک، به بصیرت نیاز داریم؛ بیش از حزن، به روشنگری و اتحاد. همه کلام را از سخنرانی تا مداحی باید در این مسیر همراستا کرد تا داستان با پیروزی قرائت حسینی از زندگی به سرانجامی مبارک برسد. کار زیبایی که حاج محمود کریمی در اولین مداحی محرم 1447 انجام داد، نمونه ای فاخر بود که در فهم روزآمد از عاشورا باید سرلوحه دیگر مادحین و گویندگان هم قرار بگیرد. امروز بین ایران و عاشورا این همانی برقرار است. واقعیت ایران، بستر حقیقت عاشوراست و عاشورا را اگر به جغرافیا تبدیل کنند امروز می شود ایران.