بزرگنمايي:

پیام فارس - فرهیختگان /متن پیش رو در فرهیختگان منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
گفت‌وگو کردن با بعضی از آدم‌ها همیشه سخت است. نه برای اینکه خوش‌صحبت نیستند، نه! اتفاقاً ای کاش همیشه آن‌ها صحبت کنند و دیگرانی باتری‌های گلویشان را دربیاورند. صحبت کردن با آن‌ها سخت است چون در چند جمله چنان حق مطلب را بیان می‌کنند، که تو می‌مانی سؤال بعدی را چطور بپرسی. تا می‌آیی جمله اول را تجزیه و تحلیل کنی، با جمله دوم مواجه می‌شوی و شروع می‌کنی به فکر کردن. بعضی آدم‌ها هستند که به تو یادآوری می‌کنند، خوش‌صحبت بودن هزل‌گویی و آسمان و ریسمان بافتن با نخ کرباس نیست، اتفاقاً خوش‌صحبت‌ها موشکند، نقطه‌زنی می‌کنند و تا عمق افکارت نفوذ می‌کنند. حبیب احمدزاده یکی از همین آدم‌هاست. کسی که نویسنده خوبی ا‌ست. از دیده شدن فرار می‌کند، وقتی کلمات به دهانش می‌رسد، آدم یاد جنگ و دفاع می‌افتد و پشت تلفن همه‌چیز آدمیزادی می‌شود. او یکی از بهترین کسانی‌ است که می‌تواند درباره جنگ روایت کند. به نویسنده «شطرنج با ماشین قیامت» و «داستان‌های شهر جنگی» زنگ زدم که از تشییع شهدای دفاع بپرسم. جواب داد:
بازار
«مسئله اصلی خیلی چیز ساده‌ای است. شما نگاه کنید این‌ها موقعی به ایران حمله کردند که نزدیک دهه محرم بود. این یعنی محرم را نمی‌شناسند و روحیه اسطوره‌ای مردم ایران را نمی‌شناسند. فرق ملت ایران در خاورمیانه با تفکر مادی و غربی در این است که آن‌ها تا یک مشکلی پیش می‌آید اول ‌می‌روند سراغ بورس‌هایشان که چی سقوط کرده، چی نزول کرده، چی صعود کرده. ولی مردم ایران واقعاً اولین گزینه‌ای که در ذهنشان وجود دارد این است (که شهدایشان را تشییع کنند).»
احمدزاده دقیقاً عدم درک درست از ملت ایران را دلیل شکست اسرائیلی‌ها می‌داند: «خب، نگاه اسطوره‌ای ما و نگاه مادی آن‌ها، باعث می‌شود که ترامپ و نتانیاهو هیچ‌وقت درک درستی از ملت ایران نداشته باشند. اگر داشتند که این‌ها نمی‌آمدند چند روز مانده به محرم به ایران حمله کنند. یعنی خود به خود این‌ها خودشان را به عنوان یک وجه منفی و اسطوره‌ای به مردم ایران معرفی کردند و ضربه‌‌اش را هم می‌خورند. یعنی ایرانی‌ها دنبال یزید می‌گشتند، این‌ها خودشان را به عنوان یزید زمان معرفی کردند. اگر عاقل بودند که می‌گذاشتند دو ماه قبل‌تر یا دو ماه بعد از اربعین به ما حمله می‌کردند مثلاً.»
نتانیاهو برای بقا می‌جنگد
احمدزاده به نکته‌ای از حملات اشاره می‌کند که کمتر کسی به آن پرداخته است. کم‌تر کسی ماجرای تقابل محرم و حمله اسرائیل را طرح می‌کند. احمدزاده مسئله را کلان‌تر می‌بیند. مسئله اشتباه صهیونیست‌ها را حتی به مرز‌های جغرافیایی ایران محدود نمی‌کند: «خب، این‌ها (آمریکایی‌ها و اسرائیلی‌ها) متوجه این موضوع نیستند که عوامل همبستگی یک ملت در منطقه چیست، این‌ها درک درستی از هیچ‌چیز ندارند. این‌ها نمی‌دانند که قضیه غزه برای مردم خاورمیانه یک عبرت شده. حتی کشور‌های عربی هم که با ما رابطه نداشتند خیلی‌هایشان، معتقدند ایران سدی است که اگر بشکند، این‌ها بعد‌ها به دریوزگی کامل می‌افتند جلوی نتانیاهو. حتی ترکیه هم این را می‌داند و پاکستان هم می‌داند. و این‌ها یک همبستگی در منطقه خاورمیانه دارند ایجاد می‌کنند که بعد‌ها، ثمرات تلخش را خواهند دید.»
احمدزاده آخر قصه را می‌گوید، نتانیاهو را در حال جدال با بقا می‌داند: «به نظر من آقای نتانیاهو هم این جنگ‌ها را فقط برای بقای خودش راه می‌اندازد و حتی بقای اسرائیل.»
مدیران حواسشان به نفوذی‌ها باشد
احمدزاده در پایان صحبت‌هایش از خطری صحبت می‌کند که در دوران آتش‌بس می‌تواند به وحدت شکل‌گرفته در کشور ضربه بزند: «فقط خودمان باید حواسمان باشد از جملات وحدت‌شکن استفاده نکنیم مخصوصاً مسئولان رسانه‌هایمان. همه باید حواسشان باشد که هرکسی این همبستگی را به هر شکلی بشکند، این دقیقاً همان نفوذی دشمن است. می‌تواند با ارائه طرح‌هایی مثل (مبارزه با) سگ‌گردانی باشد. رُک (بگویم). یعنی من حتی به آن‌هایی که طرح سگ‌گردانی را چند روز قبل از این قضیه طرح کردند مشکوکم. یعنی این‌ها ممکن است نفوذی‌های دشمن باشند. همان‌طور که نفوذی‌هایی داشتیم که ریزپرنده بلند می‌کردند. به هر دو صورت باید مواظبت کنند و این‌ها را شناسایی کنند.»