بزرگنمايي:

پیام فارس - روزنامه جوان / «قبل از میز چهارم تصمیم «فارسی» بگیرید!» عنوان یادداشت روز در روزنامه جوان به قلم غلامرضا صادقیان است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
خلیج‌فارس را چه کنیم؟ نمی‌توان گفت اعتراض جهانی ایرانیان بی‌فایده یا کم‌فایده است، اما این به‌تنهایی راه به‌جایی نمی‌برد. برای حفظ نام خلیج‌فارس باید کاری عملی کرد، در همان محدوده مذاکرات، و قبل از میز مذاکرات! آنچه ما در دفاع از سابقه تاریخی و اصالت نام خلیج‌فارس می‌دانیم و می‌گوییم، چیزی نیست که امریکا نداند یا نشنیده باشد، او با علم به این حقیقت‌ها و با قصد دیگری وارد این معرکه شده، پس این اعتراض‌ها و یادآوری‌های ما اگرچه در جای خود مغتنم است، اما کار اصلی آن است که به مقصود و هدف اصلی امریکا حمله شود و این مستلزم کاری عملی است. اگر فرض ما آن است که امریکا می‌خواهد چیزی برای چانه‌زنی به سبد خود در میز مذاکرات اضافه کند، پس ما نباید آن را به میز مذاکره ببریم و باید قبل از میز و قبل از دور چهارم، پاسخ عملی خود را بدهیم. 
برای آنکه بدانیم چه کار‌هایی می‌توان کرد، ابتدا باید مفروضات خود را از چرایی این رفتار امریکا پیش‌رو قرار دهیم. یک فرض آن است که تلاش برای تغییر نام، تقاضای حاشیه‌نشین‌های خلیج‌فارس از ترامپ بوده و هزینه آن را هم به او پرداخت خواهند کرد. این بعید نیست، اما فرضی ضعیف است، زیرا در میان برخی از همین اعراب خلیج‌فارس، نیت یا همت قوی برای تغییر نام وجود ندارد و به‌ویژه اکنون که مناسبات روبه گسترش است، به‌خوبی می‌دانند که این تغییر نام را حتی اگر کس دیگری پشت آن باشد، ما از چشم آنان می‌بینیم و بخشی از حسابش را با آنان تسویه خواهیم کرد. فرض دیگر آن است که در خود امریکا چنین تصمیمی با اهداف و بهره‌های متعدد گرفته شده است. ترامپ نیز گفته است هنوز تصمیمی برای اعلان این خبر نگرفته، چون می‌داند احساساتی را جریحه‌دار خواهد کرد. این جمله را باید نشانه‌ای از فرصت‌طلبی و بده‌بستان امریکا در مناسبات بین‌المللی دانست و اینکه با هر چیزی به‌ویژه مطالب معنوی، دنبال سود مادی است. اما از این دو فرض، فرض قوی‌تری هم وجود دارد، اینکه تغییر نام، پیشنهاد اسرائیل به امریکاست و امتیازات آن را برای امریکا برشمرده است، اما هدف واقعی اسرائیل نه سود رساندن به امریکا از طریق اعراب، بلکه به‌هم‌زدن روند مذاکرات است. ممکن است برخی بگویند امریکا در نامه‌نگاری با ایران، شروع مذاکرات، و آتش‌بس با یمن، اسرائیل را بی‌خبر گذاشت و به‌تازگی نیز گفته شده ترامپ می‌خواهد ارتباط با نتانیاهو را قطع کند زیرا او را متکبر می‌داند (درواقع این فکر که نتانیاهو نمی‌گذارد ترامپ با احساس کامل، پادشاهی کند و در اقلیم امریکا پادشاه دیگری را وارد کرده است)، اما این هم یک اشتباه راهبردی است و قبلاً نیز در همین ستون گفته‌ایم که به‌هیچ‌وجه نباید در راهبرد‌های خود، امریکا و اسرائیل را در اهداف و مقاصد و منافع، جدای از هم تصور و ادراک کنیم. حال اگر هر سه فرض را با هم در نظر بگیریم یا تصور کنیم که هر سه با هم وجود دارد، باید آن را قبل از میز چهارم مذاکرات حل کنیم، یعنی با تعویق‌انداختن این میز! می‌دانم که بسیاری در ایران چنین رویکردی را خیلی تند و نشدنی و بی‌فایده برای ما می‌دانند. اینها کسانی هستند که ممکن است بگویند اگر مذاکرات به‌هم بخورد، چه فایده که نام خلیج‌فارس را زنده نگه داریم، حتی ممکن است مذاکره به‌هم بخورد و این نام را هم امریکا تغییر دهد و بعد ما خواهیم دید که از گوگل تا تمامی مکاتبات و مراسلات پستی و حمل‌ونقل هوایی و دریایی باید نام جعلی را ببینیم و به‌کار ببریم یا قید همه‌چیز را بزنیم. درواقع این‌گروه نشان داده‌اند هیچ‌گاه حاضر نیستند برای هیچ‌چیز بجنگند. یکی از آنها در شبکه لندنی گفته این اسم را آدم‌ها گذاشته‌اند و حالا آدم‌ها می‌خواهند تغییر بدهند، پنج‌هزارسال نامش خلیج‌فارس بوده، حالا ده‌هزارسال هم نام دیگری باشد، یا آنها نام مطلوب خود را ببرند و ما نام خود را! در همین ایران خودمان، عجیب اینکه یک جناح سیاسی که در بیشتر تقابل‌های ملی‌گرایی با اسلام‌گرایی، در سمت ملی‌گرایی می‌ایستاد و انتظار می‌رفت که در این موضع، یقه خود را پاره کند، بیشتر سکوت کرده یا ترس به اندامش افتاده است. 
قبل از میز چهارم یعنی همین امروز امریکا را از نامگذاری جعلی پشیمان کنید. مردم می‌توانند کار خود را بکنند و مثلاً بنویسند و بگویند که این نام، روی کتیبه‌های رم باستان در زمان تولد مسیح یعنی 1600 سال قبل از کشف قاره امریکا و 1800 سال قبل از اولین رئیس‌جمهور امریکا وجود دارد، یا از کنگره امریکا نقشه‌هایی با نام خلیج‌فارس را نشان دهند یا مکاتبه جد اعلای سعودی‌ها با ناصرالدین‌شاه را نشان دهند که از نام خلیج‌فارس استفاده کرده یا سنگ قبر سربازان امریکایی را به رخ امریکا بکشند که روی آن نوشته شده «محل خدمت خلیج‌فارس»، اما وظیفه سیاستمداران و مذاکره‌کنندگان ایرانی این‌چیز‌ها نیست، چون امریکا فکر این واکنش‌ها را کرده است، باید با امریکا کاری کنیم که فکر آن را نکرده است. اگر این نام را در حین مذاکرات با چشم‌پوشی از آن، از دست دادید، دومینووار خیلی چیز‌های دیگر را هم از دست می‌دهید!