بزرگنمايي:

پیام فارس - ویروس شناسان نقش بسزایی در حفظ سلامت جامعه و مبارزه با بیماری های ویروسی ایفا میکنند، آنها با تحقیقات خود بهبود سلامت عمومی را تسهیل میکنند و به توسعه تکنولوژی های جدید در پیشگیری و درمان بیماری های ویروسی کمک میکنند.
متخصصان ویروس شناس زیادی در دوران بیماری کرونا تمام تلاششان را کردند و فداکارانه و بدون ترس و نگرانی به درمان و تشخیص آن ویروس پرداختند و در نهایت موفق به شکست و کاهش میزان آن شدند.
دکتر آفاق معطری یکی از زنان ویروس شناس استان فارسی است که فعالیت و خدمت در دوران کرونا را از افتخارات زندگی اش میداند، او همچنین مردم وخدمت به کشورش را بسیار دوست دارد و فکر به ترک وطن برای همیشه باعث ناراحتی اش میشود.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در گفتگو با فارس، ابتدا خود را معرفی کرد و گفت : افاق معطری، اهل کازرون، متخصص ویروس شناسی، عضو هیئت علمی و استاد تمام بخش ویروس شناسی دانشگاه علوم پزشکی شیراز هستم.
استاد تمام دانشگاه علوم پزشکی شیراز از مدارک و سوابق تحصلی اش سخن گفت و بیان کرد: تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در کازرون گذراندم و در سال 1353 در کنکور سراسری شرکت کردم و در رشته زیست شناسی در دانشگاه علوم پزشکی اهواز پذیرفته شدم، در سال 57 در زمان انقلاب فارغ التحصیل شدم و آن زمان جزء رتبه های برتر بودم به همین خاطر به من بورسیه در دو کشور را دادند اما ترجیح دادم با توجه به شرایط در ایران بمانم و به فعالیتم ادامه بدهم و فوق لیسانس و دکترا را همینجا بگیرم.
او ادامه داد: مجددا درکنکور شرکت کردم و فوق لیسانس رشته ویروس شناسی پزشکی قبول شدم، همان زمان بود که انقلاب فرهنگی شد و دانشگاه ها به مدت 5 سال تعطیل شدند، با تعطیل شدن دانشگاه من به کازرون بازگشتم و در دبیرستان های آنجا مشغول به تدریس زیست شناسی شدم و همانجا بود که دریافتم عشق و علاقه معلمی در من پیدا شده، دیدن دانش آموزان و بودن درکنارشان برای من جالب بود تا اینکه مجدد دانشگاه ها بازگشایی شدند و در سال 65 فوق لیسانس را دریافت کردم و به مدت 2 سال برای گذراندن طرح به دانشگاه علوم پزشکی شیراز آمدم و به عنوان هیئت علمی در در بخش ویروس شناسی شروع به فعالیت کردم.
او با اشاره به فعالیت های پژهشی اش گفت: در زمینه پژهشی و آموزشی فعالیت های زیادی انجام داده ام، در سال 76 برای اولین بار در ایران دوره دکترای ویروس شناسی برگزار شد و من در اولین دوره آن شرکت کردم و مدرک دکترای خود را در سال 83 دریافت کردم، سپس به درمان آنفولانزا و ویروسهای تنفسی علاقه مند شدم و به لندن رفتم و بر روی جداسازی، تغییرات ژنتیکی و... کار کردم و پس از یادگیری به شیراز بازگشتم و آزمایشگاه کوچکی تاسیس کردم.
وی افزود: بُعد بعدی فعالیتم تدریس برای دانشجویان پزشکی، دندانپزشکی، دارو سازی، مامایی ،پرستاری، هوشیاری، میکروب شناسی و... بود، علاوه بر آن بیش از 100 پایان نامه را برسی و هدایت کرده ام.
بانوی متخصص ویروس شناسی ضمن اشاره به مقالات و کتاب هایش گفت: حدود 150 مقاله و تعدادی کتاب به چاپ رسانده ام که دانشجویان امروزه از آن استفاده میکنند.
او از علاقه اش به طبیعت و دلیل انتخاب این رشته گفت و توضیح داد: من ازدوران دبیرستان به طبیعت و موجودات علاقه مند بودم و سوالات زیادی درمورد آنها همیشه در ذهنم به وجود می آمد به همین خاطر وارد رشته تجربی شدم و زیست شناسی و در ادامه ویروس شناسی را در ادامه خواندم تا بتوانم به سوالات ذهنی ام پاسخ بدهم.
وی به یکی از افتخارات زندگی اش اشاره کرد و گفت: یکی از افتخارات زندگی من در دوران کرونا بود، از زمانی که متوجه شدیم کرونا وارد ایران شده است بعد از تهران دومین مرکزی در شیراز بودیم که کیت های تشخیص کرونا را در دانشگاه علوم پزشکی شیراز با کمک یک تیم زحمتکش راه اندازی کردیم، در آن مدت گاهی اوقات روزانه بیش از 5000 هزار نمونه از سراسر استان فارس و در مواردی از استان های همجوار وارد شیراز میشد و سه تیم از بچه ها در سه شیفت مختلف کار میکردند، حتی یادم است که در اوج کرونا که کسی از خانه بیرون نمی امد ما از صبح به مرکز میرفتیم و تا دیر وقت میماندیم و فعالیت میکردیم و در باره این ویروس تحقیق میکردیم، آن زمان طی حکمی از طرف رئیس وقت دانشگاه، مسئول رئیس آزمایشگاه مرجع انفولانزا وکرونا شدم.
این ویروس شناس کازرونی علاقه اش به یادگیری را عامل موفقیتش دانست و افزود: علاقه عجیب من به یادگاری و پشتکارم باعث شد به اهدافم برسم، همیشه تلاش میکردم و تا چیزی را یاد نمیگرفتم از آن دست برنمیداشتم.
او از پدر مرحومش یادکرد و او را مشوق اصلی خود در مسیر زندگی و کارش دانست و بیان کرد: مرحوم پدرم همیشه حامی من بود و همیشه من را تحسین میکرد و باعث شد من بتوانم موفق بشوم. 
معطری هنگام صحبت در خصوص وطنش بغض خود را فرو خورد و ضمن ابراز علاقه به هموطنانش در خصوص مهاجرت گفت: من واقعا هموطنان و کشورم را دوست دارم و هیچگاه حاضر نیستم و دوست ندارم کشورم را ترک کنم، هنگامی که متوجه میشوم جوانانمان مهاجرت میکنند واقعا ناراحت میشوم؛ البته من مخالف رفتن برای یادگرفتن، کسب مهارت و علوم و فنون جدید نیستم و معتقد هستم باید بسیار یاد گرفت و تعامل داشت اما فکر به مهاجرت و ترک وطن برای همیشه من را ناراحت میکند.
او در اخر توصیه ای به جوانان کرد و گفت: ابتدا برای همه جوانان ارزوی سلامتی و تندرستی دارم و به آنها میگویم که داشتن انگیزه و پشتکار به شما کمک میکند که به هدفتان برسید.