بزرگنمايي:

پیام فارس - روضه‌های حسین آدمم کرد... با گریه اش جدا از غمم کرد... این را مداحی می‌خواند که خودش شاعر است. حسین رستمی که این را می‌خواند، خیلی‌ها ندای قلبشان الهی آمین است، دلشان پُر است از امید به استشمام استجابت، مثل بوی خاکی که از اولین نم باران بلند می‌شود. اصلا می‌شود تمام آرزو‌ها و خواسته‌ها را ریخت در همین یک بیت شعر.
بعضی‌ها راه بلد این کارند. گفتگویمان با حجت الاسلام «سید وحید میرحمزه» نکاتی دارد برای بهره مندی بیشتر از مجالس عزاداری اباعبدالله (ع). 
در بیان اهمیت چیزی، همین بس که خداوند متعال به آن قسم یاد کرده باشد. حجت الاسلام میرحمزه در این خصوص می‌گوید: «بسیاری از بزرگان و اهل معرفت ماه محرم، به خصوص دهه اول آن را زمانی برای تقرب به خدا و بندگی می‌دانستند و آن هم به جلوه امام حسین علیه السلام. حتی بعضی از مفسران قائل هستند در سوره فجر که خداوند قسم خورده است (و لیال عشر) منظور ده شب اول ماه محرم الحرام است و به نوعی عظمت این ده شب را بیان می‌کند.»
سحرخیز بودن هم که برکاتش بر کسی پوشیده نیست، اما نکته درخشان این قسمت از صحبت‌های حجت الاسلام میرحمزه تاکید بر اهل سحر بودن به عنوان سرقفلی جلوه عبودیت و بندگی در ماه محرم است. ایشان می‌گوید: «از تدبر در آیات سوره فجر و بررسی ارتباط آیات با یکدیگر نکته‌ای عمیق و کاربردی حاصل می‌شود. چیزی که برداشت بنده از تفاسیر است این است که طبق 3 آیه اول سوره فجر، جلوه عبودیت و بندگی در ماه محرم سرقفلی دارد و آن هم اهل سحر بودن است. وَالْفَجْرِ ﴿1﴾وَلَیَالٍ عَشْرٍ ﴿2﴾وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿3﴾ آقای خاتون آبادی می‌فرمودند:گریه کن امام حسین علیه السلام که اهل سحر باشد یک نمکی در اشک او می‌ریزند که از این اشک ریختن لذت می‌برد. مثل غذای بدون نمک برای بیماری است که فشار خون دارد و از غذا لذت نمی‌برد فقط شکمش را سیر می‌کند، ولی کسانی که اهل سحر باشند از اشک برای حضرت هرچند ظاهرش غم است، ولی نهایت لذت را می‌برند. خدا رحمت کند علامه حسن زاده آملی را که می‌فرمود: آدم سرش برود، ولی سحرش نرود.»
" شیخ حسنعلی اصفهانی (معروف به نخودکی) در وصیت خود به فرزندش می‌گوید: «اگر آدمی چهل روز به ریاضت و عبادت بپردازد، ولی یک بار نماز صبح از او فوت شود، نتیجه آن چهل روز عبادت بی ارزش (نابود) خواهد شد.»
حجت الاسلام میر حمزه در ادامه می‌گوید: «یکی از راهکار‌های مجرّب بین بزرگان اهل معرفت برای اهل سحر شدن و خواندن نماز اول وقت صبح، توسل به زینب کبری سلام الله علی‌ها است. به این دلیل که از طرفی امام حسین علیه السلام، ملقب به ابا عبدالله است (پدر بندگان خدا) یعنی هر کسی در این عالم ادعا بکند که بنده خداست حضرت سیدالشهدا علیه السلام پدر اوست در این بندگی.
حال حضرت سیدالشهداء با این مرتبه وجودی شان، که عالم در مقابل عبودیت و بندگی او زانو می‌زنند شب عاشورا به خواهرشان زینب کبری سلام الله علی‌ها فرمودند: لا تنسانی بالصلاه اللیل، یعنی خواهرم من را در نماز شبت فراموش نکن. برای همین امام سجاد علیه السلام فرمود با آن همه مصیبت که بر قلب عمه ام زینب سلام الله علی‌ها در روز عاشورا وارد شده بود شام غریبان دیدم عمّه ام در حال نماز شب خواندن است و آن شب هم نمازش ترک نشد؛ لذا مجرّب است از بزرگان اهل معرفت، کسانی که کاهل نماز هستند یا به سختی برای نماز صبح بیدار می‌شوند توسل به حضرت زینب برایشان خیلی کارساز است. حال این توسل به قدر یک سلام دادن باشد، روضه‌ای خواندن واشک ریختن باشد یا حتی نذر صلواتی به ساحت مقدس ایشان باشد فرقی ندارد.»
داشتن طهارت ظاهری و باطنی دو ویژگی مهمی است که حجت الاسلام میرحمزه آن‌ها را لازمه دریافت متفاوتی از معرفت برای افراد می‌داند. ایشان توضیح می‌دهد: «یکی دیگر از چیز‌هایی که لازمه کسب فیوضات این ماه هست داشتن طهارت در مجالس عزاداری است. هم طهارت ظاهری و هم طهارت باطنی، ولی اقل آن طهارت ظاهری است. انسان اگر آب بنوشد در ظرفی می‌ریزد که پاک باشد ظرفی که درون آن را کثیفی گرفته باشد هیچ انسان عاقلی رغبت و تمایل به استفاده از آن ندارد. در قرآن هم می‌فرماید: (لا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ) که یک طهارت ظاهری است برای مس قرآن، که باید رعایت شود و در دریافت هایمان تاثیر دارد و یکی هم طهارت باطنی است که اگر کسی آن را کسب کند فهم او از معارف دینی متفاوت می‌شود.
حالا این طهارت باطنی چگونه حفظ می‌شود؟ ما انسان‌ها بر اثر غفلت و گناه این طهارت باطنی مان را لکه دار می‌کنیم و این قضیه اکثرا از جانب چشم، گوش و زبان اتفاق می‌افتد که اگر این سه مورد حفظ شود بخش عظیمی از باطن انسان پاک می‌ماند.
حفظ این‌ها هم تمرین و ممارست می‌خواهد. یک مورد را به طور مثال عرض میکنم. مثلا کسی که می‌خواهد چشمش را تمرین دهد برای حفظ از نگاه به نامحرم باید برای خودش یک چهارچوبی را تنظیم کند که احتمال گناه در آنجا وجود نداشته باشد یعنی اینکه مثلا شخصی عاشق تماشای فوتبال است برای اینکه افسار چشمش را در اختیار بگیرد و هر چیزی را نگاه نکند قاعده برای خود بگذارد که من از امروز دیگر فوتبال تماشا نمی‌کنم و در این امر سعی و تلاش کند، حال اگر یک روزی هم نتوانست خودش را کنترل کند و فوتبال را تماشا کرد گناهی نکرده است، بلکه فقط این تمرین دادن به چشم باعث می‌شود در موارد دیگر هم بتواند انسان چشمش را عادت دهد و هر چیزی را نگاه نکند و همین قاعده را در سایر موارد هم میتواند انسان پیاده کند. این تمرین کردن‌ها خصوصا در فضای مجازی بسیار اهمیت دارد. مثلا خیلی باید مراقب باشیم قلب خود را زیر خروار‌ها اطلاعات جذاب، اما کم بهره در فضای مجازی دفن نکنیم.»
البته اثر وضعی شرکت در مجالس اباعبدالله (ع)، همان چیزیست که کار را برای من و مای کم همّت هموار‌تر می‌کند. حجت الاسلام میرحمزه در این خصوص می‌گوید: «دقت کنید که حتی صرف شرکت در جلسات اهل بیت علیهم السلام و آن هم نه فقط در دهه اول محرم، بلکه در تمام طول سال و خصوصا ماه محرم و صفر، برای انسان اثر وضعی دارد. یعنی مثلا هر چند شخص طهارت باطنی لازم و اشکی برای عرض ادب نداشته باشد، همین حضور در جلسات و اقامه عزا و شعائر حسینی هر چند به عنوان یک مستمع باشد، قطعا به دنبالش واردات قلبی و اثر وضعی خودش را دارد؛ لذا اهل بیت علیهم السلام نسبت به برپایی و اقامه عزا در طول سال برای امام حسین علیه السلام بسیار توصیه کرده اند.
زیرا فرموده اند (المجالسه موثره) هم نشینی در انسان اثر می‌گذارد حتی اگر انسان با یک سنگ هم همنشین باشد روی او اثر وضعی می‌گذارد چه برسد به شرکت در مجالس روضه که همه اش نورانیت است. آب گِل آلودی را تصور کنید که وقتی وارد باغچه‌ای می‌شود خروجی و ثمر آن یک گل زیبا و خوشبو است که همه از دیدن آن لذت می‌برند. ظرفیت وجودی امام حسین آن قدر زیاد است که می‌تواند همه عالم را به شکل عجیبی تطهیر و زیبا کند.»
از آیت الله مجتهدی نقل شده:اگر دیدید نمازتان به شما لذت نمی‌دهد قبل از تکبیر و شروع نماز بگویید صَلّی الله عَلَیک یا اَبا عبدِالله الحُسَین
داستان جُون، همان غلام سیاه امام حسین که در واقعه عاشورا شهید شد به شدت امید آفرین است و عبرت انگیز. دعای امام حسین (ع) که در حق کسی مستجاب شود غوغا می‌کند، سفید و سیاه و زن و مرد و این و آن ندارد. حجت السلام میرحمزه می‌گوید: «بنی اسد شب سیزدهم به کمک امام سجاد علیه السلام آمدند برای دفن بدن شهدای کربلا. به بدنی رسیدند که نورش و بویش با همه فرق داشت. بنی اسد از حضرت سوال کردند که آقا این بدن کیست؟ بعد تک تک بنی هاشم و اصحاب رانام بردند، ولی حضرت همه را رد کرد و فرمودند هیچ کدام از این‌ها نیست این بدن غلام سیاه پدرم جون سلام الله علیه است که بوی پدرم اباعبدالله (ع) را گرفته، این بوی ما هست که از او متصاعد می‌شود.
روایت می‌فرماید که ستونی از نور از بدن جُون به آسمان متصاعد می‌شد و به این دلیل است که لحظه آخر حضرت این دعا را در حق او فرمودند:اللَّهُمَّ بَیِّضْ وَجْهَهُ وَ طَیِّبْ رِیحَهُ وَ احْشُرْهُ مَعَ الْأَبْرَارِ وَ عَرِّفْ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍیعنی:بار خدایا! صورت وى را سفید و بوى او را نیکو گردان و او را با ابرار محشور بفرما و بین او و محمّد و آل محمّد صلّى اللَّه علیهم اجمعین شناسائى و آشنایی برقرار بفرما؛ بنابراین یکی از راه‌هایی که باعث می‌شود در سبک زندگی مان بوی حضرت سیدالشهدا علیه السلام را بگیریم اخلاص در نوکری است؛ لذا در قران هم آمده:قَالَ فَبِعِزَّتِکَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ. یعنی شیطان گفت: به عزتت سوگند همه آن‌ها را گمراه خواهم کرد إِلَّا عِبَادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ. مگر آن کسانی که اخلاص داشته باشند که دیگر من ِشیطان هم کاری از دستم برنمی‌آید؛ لذا کسی می‌تواند بوی سیدالشهدا علیه السلام را به خود بگیرد که مستمرا به ذوات مقدس توسل کند، نه اینکه فقط به یک دهه محرم بسنده کند.
باید در طول سال تمام قلبش و ذهنش با امام حسین علیه السلام مانوس باشد و از خدا طلب کند که ما را در زمره شهدا کربلا قرار دهد، چون پیامبر صل الله علیه و آله فرمودند: الرّاضی بِفِعلِ قومٍ کالدّاخِلِ فیهِ مَعَهُم یعنی هر کسی به فعل قومی راضی باشد خدا او را داخل آن قوم حساب می‌کند. وقتی جابر بن عبد الله انصاری بالای قبر سیدالشهدا علیه السلام رسید در روز اربعین گفت:‌ای عطیه! از حبیبم رسول خدا صلی الله علیه وآله و شنیدم که می‌فرمود: هر کس گروهی را دوست دارد در عمل آنان شریک است.
سوگند به آن که محمدصلی الله علیه وآله را به حق به پیامبری فرستاد نیت من و نیت یارانم همان است که حسین (علیه السلام) و اصحابش داشتند؛ لذا کسی می‌تواند این حال را در خود احیا کند که مستمر به یاد واقعه عاشورا باشد و دلش را همواره مانوس با این مصیبت کند.»
یاد حسین علیه السلام ماندگار است و عزیز. از آیت الله مجتهدی نقل شده است:"اگر دیدید نمازتان به شما لذت نمی‌دهد قبل از تکبیر و شروع نماز بگویید: «صَلّی الله عَلَیک یا اَبا عبدِالله الحُسَین» این نماز دیگر عالی می‌شود.»
خدایا، عمیقا اَللّهُم اجعَل مَحیایَ مَحیا محمد و آل محمد و مَماتی مَمات َمحمد و َآلِ محمد، همین!