پیام فارس -

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری ایسکانیوز، امروز 16 مهر برابر با 8 اکتبر تقویم میلادی است. روزی که در تاریخ آبستن وقایع و اتفاقات زیادی در ایران و جهان بوده است. به مرور برخی از این وقایع می‌پردازیم.
بیشتر بخوانید:
15 مهر؛ در تاریخ چه گذشت؟
رویدادها:
روز مهرگان شانزدهمین روز از ماه مهر (امسال مصادف با هفتم اکتبر)، «روز مهرگان» است که ایرانیان از هزاره دوم پیش از میلاد آن را گرامی داشته اند و دومین روز مهم سال پس از «نوروز» به شمار آورده و مفصل ترین مراسم از جشن های شش روزه مهرگان را در این روز برگزار کرده اند.
از سده بیستم میلادی به دلیل نامعلوم، در ایران روز مهرگان از شانزدهم مهر به چهاردهم این ماه منتقل شده است!. مهر (میترا) در پارسی مفهوم «فروغ، روشنایی، دوستی، پیوستگی، پیوند و محبت» داشته و ضد دروغ، دروغ گویی، پیمان شکنی، خشونت و نامهربانی کردن بوده است. در زبان پارسی، واژه «دروغ» ازسه هزار سال پیش تغییر نیافته که تلفظ اولیه آن «دروگ» بود. پیش از هخامنشیان، جشن مهرگان را بغ یادی ( (بگ یادی) «یاد خدا – سپاسگزاری از خدا» می گفتند. [بغداد به معنای خدا آن را داده = هدیه خدا) نام درختستانی در نزدیکی تیسفون پایتخت اشکانیان و ساسانیان بود که در آغاز خلافت عباسیان و عمدتا با استفاده مصالح ساختمانی آورده شده از تیسفون به صورت شهر درآمد و پایتخت آنان شد.].
«مورخان» تداوم توجه به جشن های مهرگان، بکار بردن واژه مهربان و خصلت مهربان بودن و مهربانی کردن در میان ایرانیان را که طبیعت ثانوی آنان شده است خواست و علاقه آنان به مهربانی، گذشت و میهمان نوازی توصیف کرده اند.
عمر خیام نیشابوری که تقویم خورشیدی را تنظیم کرده درباره مهر ماه و جشن مهرگان گفته است: «این ماه را از آن مهرماه گویند که مهربانی بود مردمان را بر یکدیگر، از هر چه رسیده باشد، از غله و میوه نصیب باشد، بدهند و بخورند با هم.». فلسفه آیین های مهرگان سپاسگزاری به درگاه خداوند به خاطر برکاتی که عنایت کرده و تحکیم دوستی و محبت میان انسانها است.
ایرانیان از دیر زمان کوشیده اند که کارهای مهم را از مهر ماه آغاز کنند، از جمله ازدواج و تشکیل زندگانی خانوادگی. به نوشته مورخان یونانی، به دستور داریوش بزرگ بود که دبستان های ایران از مهر ماه آغاز به کار کرده اند و انتشار همین نوشته ها در نیمه هزاره دوم میلادی در اروپا سبب شد که در سراسر جهان آغاز سال تحصیلی از سپتامبر (10 شهریور تا 10 مهر ) قرار داده شود. این مورخان نوشته اند که در ایران باستان در دبستانها که ویژه پسران بود به کودکان می آموختند که اقتدار و عظمت وطن و حفظ تمدن آنان بستگی به آن دارد که متحد و نسبت به یکدیگر مهربان و هر انسان مهربان باشند و ارتشی شکست ناپذیر داشته و همواره آماده دفاع از سرزمین و فرهنگ خود باشند. داریوش بزرگ حکومت خودرا از مهر ماه آغازکرده بود. مِهستان (سنای ایران) که ازسال 137 پیش از میلاد آغاز به کار کرد فعالیت سالانه اش را روز پس از جشن مهرگان ( 17 مهرماه ) از سر می گرفت. درعصر دودمان پهلوی نیز گشایش سال پارلمانی ایران از مهرماه مقرر شد.
1256 - افتتاح دانشگاه سُوربن فرانسه در پاریس بنیان‏گذار مرکز علمی سوربُن، روبرت دو سوربن، کشیش دربار لویی نهم بود. او آرزو داشت که مؤسسه‏ای ویژه برای دانشجویان فقیر دایر کند تا آنان بتوانند در آن، علم الهی بیاموزند. و به تبلیغ مسیحیت بپردازند. از این رو، مرکز علمی سوربُن در هشتم اکتبر 1256م در پاریس افتتاح شد و از آن پس، برای اخذ تصمیم در مسائل دینی و علوم الهی به این مرکز و اساتید آن مراجعه می‏شد. از 1554م، سوربن محل مباحثات و مشاوره‏های عمومی دانشکده علوم گردید. فعالیت دانشگاه سوربن به عنوان یکی از قدیمی‏ترین و معتبرترین دانشگاه‏های جهان به تدریج گسترش یافت و رشته‏های گوناگون علمی در آن دایر شد. این مدرسه اینک محل دروس دانشکده‏های ادبیات و علوم دانشگاهی پاریس می‏باشد.
1354 - صدور فرمان تفوّق و قطع رابطه کلیسای انگلیس با کلیسای کاتولیک رم هنری هشتم که دومین پادشاه سلسله "تودو" در انگلستان بود، به سلطنت در سال 1509م، در آغاز رابطه‏ای خوب و دوستانه با پاپ کِلِمان هفتم در رم داشت. اما زمانی که کلیسا، تقاضای هنری هشتم را برای طلاق دادن همسرش رد کرد روابط پادشاه انگلستان با پاپ تیره شد. در نتیجه، پاپ، هنری هشتم را تکفیر کرد و مجلس انگلستان نیز تحت نفوذ هنری هشتم، قانونی را تصویب کرد که بر اساس آن، رابطه کلیسای انگلیس با کلیسای کاتولیک رم، قطع شد. این قطع رابطه به عنوان فرمان معروف به "فرمان تفوق" در 8 اکتبر 1534م به تصویب رسید که براساس آن به نوعی اعلام جنگ با پاپ مطرح شده بود. این فرمان به پادشاه انگلستان حق می‏داد که امور مذهبی این کشور را خود اداره کند و در واقع وی تنها رهبر مذهبی در سراسر بریتانیا به حساب می‏آمد.
1746 - حل اختلاف ایران و عثمانی برسر بین النهرین (عراق امروز) هشتم اکتبر سال 1746 (16 مهر) دولت عثمانی که ارتش آن کشور در سال 1745 در منطقه «قارص» از ارتش ایران شکست خورده بود به نادرشاه پیشنهاد کرد که یک پیمان صلح دائم برای حل همه اختلافات دو دولت تنظیم و امضاء شود. نادرشاه در آگوست 1743 بغداد و بصره را از دست عثمانی خارج و پادگان نظامیان این دولت در کرکوک را گلوله باران کرده بود. عثمانی ها قبلا و در چند مورد شرایط صلحی را که میان آن دولت و دولت صفویه امضاء شده بود نقض کرده بودند.
در پی عملیات نظامی نادرشاه در بین النهرین، دولت عثمانی که یارای مقابله با نادرشاه را نداشت پیشنهاد صلح داد و قرارداد مربوط در سال 1747 میان دو دولت به امضاء رسید، نادر از بغداد صرف نظر کرد و عثمانی حاکمیت ایران بر سلیمانیه و ایروان را برسمیت شناخت و متعهد شد که نسبت به قفقاز ایران نظر نداشته باشد. شاه عباس یکم قبلا در یک مصالحه، قسمتی از سرزمینی را که اینک کشور عراق است به عثمانی ها داده بود تا نسبت به ارمنستان و سراسر قفقاز ادعا نداشته باشند. در این دو مصالحه به منطقه بصره اشاره نشده و به همین دلیل کریمخان زند برایش حکمران تعیین کرد و فرستاد و صدای اعتراض عثمانی را با گلوله خاموش کرد. انگلیسی ها در 1917 و در جریان جنگ جهانی اول وارد بین النهرین شدند و پس از شکست عثمانی در جنگ، سه ایالت عثمانی را از آن جدا کردند و از ترکیب این سه، ایالت عراق را ساختند و تحت نظر خود یک امیرزاده حجاز را پادشاهش کردند و در سال 1932 تحت فشار روحانیون شیعه، با حفظ نیروهای نظامی خود در عراق و پس از ترسیم مرزهای آن به این کشور تازه ساز استقلال دادند. در آگوست 1941نیروهای انگلیسی از خاک عراق به ایران تعرص و آن را پس از خیانت چند افسر ارشد و سیاستمدار، اشغال نظامی کردند. سلطنت عراق در سال 1958 توسط ژنرال غبدالکریم قاسم منحل شد و از آن پس گاهی ناسیونالیستها و زمانی بعثی ها بر عراق حکومت کردند و این کشور در بهار 2003 به تصرف آمریکا درآمد که هنوز بخشی از نیروهایش در آنجا مستقر هستند. تیسفون که هشت قرن پایتخت ایران بود در 36 کیلومتری جنوب بغداد قرار دارد.
1895 - قتل ملکه کره به دست عوامل ژاپن هشتم اکتبر سال 1895 ملکه سرزمین کره در کاخ خود ترور شد.
سفیر ژاپن در کره که موفق نمی شد از ملکه «مین» رئیس کشورکره، در آن زمان وفادار به چین، برای وطن خود امتیاز سیاسی بگیرد، دو آدمکش را اجیر کرد که به صورتی به کاخ سلطنتی کره راه یابند و در آنجا جلب اعتماد کنند و در فرصت مناسب، ملکه انعطاف ناپذیر را مقتول سازند که چنین شد.
1940 - هیتلر در کنار ایران و نتیجه کار طبق اسناد به دست آمده، استالین رهبر وقت شوروی که در آستانه جنگ جهانی دوم با هیتلر قرارداد عدم تعرض امضا کرده بود، در پاسخ به درخواست هیتلر که تعهد کند سوخت (فراورده های نفتی) مورد نیاز آلمان را تامین سازد، (درعوض) از او خواسته بود نظر به تاریخ و فرهنگ مشترک مردم جمهوری های جنوبی شوروی با ایرانیان، با بسط نفوذ شوروی در ایران که از مشروعیت جهانی هم برخوردار خواهد بود رضایت دهد. استالین تمایل مشابهی را هم نسبت به بلغارستان نشان داده بود که هیتلر به دلیل علاقه شخصی به تاریخ، فرهنگ و مردم ایران و ملاحظات نژادی و نیز رابطه ویژه با رضاشاه و طرح های دور و درازی که با هم داشتند در پاسخ مورخ هشتم اکتبر (16 مهر ماه) سال 1940 خود به استالین با بسط نفوذ شوروی در ایران اکیدا مخالفت کرد، ولی با تمایل رهبر شوروی نسبت به بلغارستان روی موافق نشان داد.
رضاشاه در چند سال آخر سلطنت با آلمان هیتلر مناسبات حسنه داشت و معاملات خارجی ایران عمدتا با آلمان صورت می گرفت
مورخانی که درباره علل و نتایج و جریان جنگ جهانی دوم بررسی و مطالعه کرده اند نوشته اند که یکی از دلایل (دلیل فرعی) تردید هیتلر به صداقت استالین و حمله نظامی به شوروی همین خواست استالین (درباره ایران) از وی بود و با این که بسیاری از ژنرالهای آلمان بازکردن جبهه روسیه را که کشوری وسیع و زمستانی سخت دارد به مصلحت نمی دیدند هیتلر در ژوئن 1941 (تقریبا سه ماه پیش از آغاز فصل سرما که زمانی غیر معقول بود) حمله نظامی به شوروی را آغاز کرد. همین مورخان نوشته اند که دلیل عدم تخلیه ایران از واحدهای ارتش سرخ، پس از پایان جنگ دوم نیز به همان علت و تمایل قدیمی استالین بود. طبق همین اسناد، قرار بود که ایران در سال 1941 به عضویت پیمان محور (آلمان، ایتالیا، ژاپن) درآید که انگلیسی ها از طریق جاسوس های خود متوجه قضیه شدند و از فرصت حمله آلمان به شوروی استفاده کردند و با خریدن چند ژنرال و سیاستمدار در تهران، ایران را که دارای ارتشی مجهز و نیرومند بود با چند هزار سرباز فرسوده و دست دوم اشغال نظامی کردند و رئیس کشور را برکنار و به تبعید فرستادند.
همچنین در دهه 1960 که سخن از ایجاد کنفدراسیون ایران و افغانستان ـ دو ملت همزبان، همفرهنگ و همنژاد به میان آمده بود که مردمشان نیاکان مشترک دارند، کرملین سخت ترین مخالفت ها را با آن از خود نشان داد، زیرا از آن می ترسید که تاجیکستان و سایر تاجیکها (پارسیان) منطقه فرارود و بویژه ساکنان بخارا و سمرقند تمایل به پیوستن به این کنفدراسیون نشان دهد و امپراتوری پارسها در مرزهای جنوبی شوروی زنده شود و به همین سبب هم هنگامی که ایران (به خواست آمریکا) به کمک همنژادان کُرد خود در عراق شتافت، کرملین با عراق قرارداد دوستی امضا کرد و سیل اسلحه را به آن کشور سرازیر ساخت.
1307 - دستگیری و تبعید شبانه آیت‏ اللَّه سید حسن مدرس در پی مخالفت ‏های مکرر آیت ‏اللَّه مدرس با دیکتاتوری رضاخان پهلوی، به دستور رضاخان، رییس شهربانی تهران به همراه تعدادی از نیروهای نظامی به منزل آیت‏اللَّه مدرس هجوم بردند. پس از ضرب و شتم، ایشان را بدون عمامه، عبا و کفش، از خانه بیرون برده و به مأموران شهربانی مشهد تحویل دادند. آیت‏اللَّه مدرس، پس از آن به شهر خواف تبعید شد، تا آنکه پس از نه سال تبعید، در دهم آذر 1316، توسط دژخیمان رضاخانی به شهادت رسید.
1967 - روزی که «چه گوارا» را کشتند ارنستو «چه» گوارا، پزشک و انقلابی سوسیالیست آرژانتینی که در انقلاب کوبا مرد شماره 2 به شمار آورده شده است و پس از پیروزی این انقلاب، وزیر صنایع کوبا شده بود هشتم اکتبر سال 1967 در زد و خورد با ژاندارمهای کشور بولیوی دستگیر و همان روز و یا روز بعد، در اسارت کشته شد و دهم اکتبر عکس جسد اورا به روزنامه ها دادند تا مرگ وی را ثابت کنند. قتل فوری او برای این بود که اگر زنده بودنش ثابت می شد، به علت کثرت هوادارانش در سراسر جهان، و مداخله دولتهای کمونیست از جمله دولت مسکو، دیگر کشتن او امکانپذیر نبود. بعدا برخی از افسران ارشد بولیوی اعتراف کردند که به خواست «سیا» چه گوارا به قتل رسید. وی به همراه شش تن از یارانش کشته شد. این گروه به بولیوی رفته بودند تا راه و رسم انقلاب کردن را به کشاورزان و بومیان (سرخپوستان) این کشور که از امکانات محروم بودند بیاموزند. چهار دهه پس از قتل چه گوارا، قدرت حکومتی بولیوی به دست پیروان عقاید او افتاد و حکومت آنان ادامه دارد. «چه» هنگام قتل 39 ساله بود.
«چه» دو سال پیش از آن، کوبا را ترک کرده بود تا مردم سایر کشورها را با انقلاب مسلحانه آشنا سازد، زیرا عقیده داشت که در جهان نیروهایی هستند که با همه امکانات خود مانع انجام هرگونه تحول از راههای مسالمت آمیز می شوند و بشر امروز بیش از این نمی تواند نابرابری و زورگویی و فساد دولتی را تحمل کند. او کسانی را که تنها به منافع خود و بستگانشان توجه دارند دشمنان تامین رسیدن بشر به حقوق خود و در صدر آن تامین برابری می دانست و می گفت که دولتها در جهان در دست شماری نه بیشتر از چند هزار خودخواه هستند که شیفته و شیدای قدرت اند و اطرافیانشان نیز مشتی چاپلوس و ریزه خوار.
بقایای جسد «چه» که به نوشته برخی از مورخان «قتل فوری» او با اشاره سازمان اطلاعات مرکزی امریکا صورت گرفته است، در دهه آخر سده بیستم میلادی به کوبا حمل و مدفون شد.
در سی امین سالروز قتل «چه» پنجمین کنگره حزب کمونیست کوبا به نام او گشایش یافت و فیدل کاسترو ضمن نطق بسیار طولانی خود دکتر «چه» را یکی از بزرگترین فداییان برابری مردم خواند که جانش را در راه ظلم زدایی از جامعه بشری و تامین رفاه برابر مردم از دست داد. کاسترو «چه» را از بزرگترین دشمنان سلطه گری و نظام سرمایه داری خواند و گفت اطمینان دارد که راه «چه» از سوی سایر انساندوستان و جوانان تحول طلب جهان ادامه خواهد یافت.
به مناسبت انتقال بقایای جسد به کوبا، در اکتبر 1997 در این کشور هفته «چه» گووارا برگزار شده بود و مردم در دسته های بی پایان از برابر باقیمانده جسد او که سی سال در یک گور نامشخص در حاشیه یک جاده خاکی در یک نقطه دور افتاده در کشور بولیوی قرار داشت گذشتند و نسبت به وی ادای احترام کردند. تابوت «چه» پس از انتقال به «سانتاکلارا» و قرارداده شدن در نقطه یی که در آنجا در سال 1958در جریان جنگ انقلاب کوبا بر نیرهای دولتی پیروز شده بود مدفون شده است. درباره «چه»، کارها و افکارش بیش از هزار مولف کتاب نوشته اند که انتشار یافته است.
آن گونه که در شرح حال «چه» آمده است، این پزشک جوان آرژانیتینی با افکار انقلابی و آرزوی انهدام نظام کهن استثمار از فرد، پس از مطالعه جزییات براندازی 28 امُرداد تهران (آگوست 1953) دشمنی دولتهای استعماری و امپریالیستی را به دل گرفته بود و با این احساس، با یک گروه پزشکی جوان جهت مطالعه بیماری های منطقه حاره در سال 1954 به گواتمالا رفت و در آنجا شاهد کودتای «سیا» بر ضد دولت قانونی گواتمالا شد ـ مشابه آنچه که در تهران اتفاق افتاده بود و احساسات انقلابی وی به غلیان درآمد؛ به گونه ای که از ادامه کار پزشکی دست کشید و فعالیتهای ضد سلطه گری و ضد کاپیتالیستی را بر پزشکی کردن ترجیح داد و در سال 1955 به مکزیک رفت و به جمع یاران فیدل کاسترو پیوست و در اندک مدتی با نشان دادن فداکاری و شجاعت بی نظیر و عشق به مردم به صورت قهرمان انقلابیون جهان درآمد. شجاعت او در انتقال انقلابیون مسلح از مکزیک به کوبا و طرح حملات برق آسا با دسته های کوچک در شب و روشن ساختن مردم در ساعات روز باعث پیروزی انقلاب کوبا شد که تاکتیکی تازه بود. «چه» با این که طراح نزدیک شدن کوبا به شوروی بود، از منتقدین ردیف اول بوروکراسی «خوددوستی = خودخواهی» و هرگونه بوروکراسی دیگر از آن دست بود.
«چه» عقیده داشت که بوروکراسی بد منجر به فساد دولتی، اختلاس و دزدی می شود و یک دزد اداری و فاسد، جامعه یی را فاسد می کند و به شکست منتهی می سازد. او در اصلاح شدن کامل یک فاسد تردید داشت.
«چه» مخالف شدید ورود یک انقلابی به کارهای اداری بود و بر این عقیده خود اصرار داشت که کار اداری و پشت میز نشین شدن یک انقلابی اورا فاسد، تن پرور و بی خیال می کند و باعث تضعیف انقلاب می شود که پس از یک نسل به فراموشی سپرده خواهد شد و وضعیت سابق به شکلی و ظاهری دیگر و احیانا بدتر بازگشت می کند.
او عقیده داشت که یک انقلابی پس از پیروزی مقدماتی انقلاب و انهدام نظام سابق باید پاسدار نتایج آن شود و با جامعه در تماس تنگاتنگ باشد تا از ضعف ها و نارسایی ها آگاه شود و با افشاء و رفع آنها از شکست انقلاب و تغییر ماهیت آن جلوگیری کند و در ساعات فراغت داوطلبانه به کمک کشاورزان، بیماران و صنعتگران و ... بشتابد تا این که آرزوی داشتن مقام اداری اورا وسوسه نکند . "چه" خودش این کار را می کرد و در ساعات فراغت به کشاورزان نیشکر کمک می کرد. از اندرزهای دیگر او این بوده است که یک انقلابی پس از پیروزی انقلاب باید مراقبت کند که کسی یا کسانی از انقلاب سوء استفاده نکنند و فرصت طلبان را شناسایی و افشاء سازد تا جامعه، خود مراقب آنان باشد.
«چه» به اهمیت زیربنایی رسانه ها اعتقاد داشت و به همین دلیل خبرگزاری «پرنسالاتینا» را برای کوبا تاسیس کرد که هنوز به فعالیت خود ادامه می دهد.
«چه» پس از پذیرفتن سمت وزیر صنایع کوبا و ملی کردن کارخانه های متعلق به اتباع آمریکا در آن کشور، متوجه شد که انقلابی بودن یک کوشش تمام وقت است و نباید نیروی خود را صرف کارهای اداری کند و ماشین امضاء شود و کناره گیری کرد.
قتل پاتریس لومومبا و به شکست کشانیدن انقلاب کنگو که اقدامی مشابه براندازی های ایران و گواتمالا بود «چه» را سخت خشمناک کرد و در سال 1964 به آفریقا رفت و در آنجا به آموزش انقلابیون آن قاره و انقلاب مسلحانه پرداخت و «کابیلا» یکی از دست پروردگان او بود که اواخر دهه 1990 رئیس جمهوری کنگو شد.
جوانان دهه 1960 «چه» را شایان تقلید و مرشد خود می پنداشتند و او را "ال چه El Che" خطاب می کردند.
کاسترو درباره او گفته است: در این دنیا همه چیز فناپذیر است، ولی «چه» گووارا در ذهن مردم برای همیشه زنده خواهد بود، زیرا او تنها در اندیشه مردم و سعادت آنان بود و جانش را در این راه نثار کرد.الیدا دختر و کامیلیو پسر «چه» همانند پدرشان تفکر انقلابی دارند.
1365 - صدور قطعنامه 588 شورای امنیت درباره جنگ ایران و عراق با شکایت مکرر ایران مبنی بر کاربرد سلاح شیمیایی عراق در جنگ و اعزام کارشناسان سازمان ملل، گزارشی از این بمباران به دبیر کل رسید که ناگزیر رییس شورای امنیت، بیانیه قاطعی در محکومیت کاربرد این سلاح‏ها توسط عراق صادر کرد، هر چند که در این بیانیه، "ادامه منازعه" نیز محکوم شده بود. شورا در 8 مهر 1365، بحث خود را در مورد جنگ آغاز کرد و دبیر کل، گزارش مفصّلی به شورا ارائه نمود. این بحث منجر به صدور قطعنامه 588 در تاریخ 16 مهر 1365 ش (8 اکتبر 1986 م) به اتفاق آراء شد. این قعطنامه، با احساس خطر عمیق نسبت به طولانی شدن و تشدید منازعه و با یادآوری تعهدات دول در خودداری از کاربرد زور و حل صلح‏آمیز اختلافات، ایران و عراق را به اجرای کامل و بدون درنگ قطعنامه قبلی شورا مبنی بر آتش‏بس بین طرفین فرا می‏خواند. علت اصلی صدور این قطعنامه، بیشتر به خاطر تهدید ایران به انجام حمله سرنوشت‏ساز به عراق است و می‏توان ارزیابی کرد که این قطعنامه، آخرین اتمام حجت به طرفین و به ویژه ایران برای پذیرش توصیه‏های شوراست. اما ایران این قطعنامه را در حالی که ارتش بعث، تهاجم بی امان خود را به خاک میهن اسلامی ادامه می‏داد، نپذیرفت.
16 مهر - 8 اکتبر؛ در تاریخ چه گذشت؟
1366 - حمله چرخ ‏بال ‏های آمریکایی به قایق‏ های گشتی سپاه در خلیج فارس
نیروهای ایرانی که در حال گشت زنی عادی در منطقه شمالی خلیج فارس در اطراف جزیره فارسی بودند با تهاجم وحشیانه هلی‏کوپترهای آمریکایی روبرو شدند. در جریان حمله به این قایق‏ها، 3 قایق به شدت آسیب دیده و قایق چهارم موفق به ترک محل درگیری شد. همچنین دو تن از رزمندگان سپاهی شهید، یک تن به شدت زخمی و شش تن دیگر ربوده شدند. در جریان این درگیری، یک هلی‏کوپتر آمریکایی هدف موشک استینگر شلیک شده از قایق‏های ایرانی قرار گرفت و سرنگون شد. وزیر جنگ آمریکا این عمل نیروهای آمریکایی را دفاع از خود نامید ولی در واقع آمریکا با این عمل خود، رسماً اعلام جنگ نمود.
کد خبر: 1114033 برچسب‌ها اخبار روز