پیام فارس - کیهان /متن پیش رو در کیهان منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
اگر سنگ‌پا می‌توانست تمثل انسانی پیدا کند، حتماً می‌شد سرمقاله‌نویس روزنامه هم‌میهن که وسط افتضاح مکانیسم ماشه، مجلس را متهم می‌کند، به‌جای اینکه به بانیان و امضا‌کنندگان این سازوکار یک‌طرفه بپردازد.
این روزنامه زنجیره‌ای به قلم محکوم پرونده فروش اطلاعات به بیگانگان، متوجه «سیاهچاله روابط خارجی» شده و نوشته است: اولین کاری که مجلس، پس از جنگ اخیر انجام داد تصویب فوریتی قانونی به نام «الزام دولت به تعلیق همکاری با سازمان (آژانس) بین‌المللی انرژی هسته‌ای» بود. در عمل هم هیچ اتفاقی خارج از اراده شورای عالی امنیت ملی رخ نداد، در نتیجه هفته گذشته که خبر بازگشت بازرسان آژانس اعلام شد اغلب نمایندگان معترض شدند که چرا از قانون مزبور تخلف شده و دولت آن را نقض کرده است.
ریشه این کشمکش‌های موجود میان دولت و مردم با این مجلس و کلاً مجالس اصولگرا در چیست؟ واقعیت این است که آنان می‌خواهند دوباره مملکت را وارد یک سیاهچاله روابط بین‌المللی کنند؛ همان کاری که مجلس تندروها در سال 99 انجام داد و اجازه نداد دولت روحانی برجام را در زمان جو بایدن احیا کند. در نتیجه کار رسید به امروز که تأسیسات هسته‌ای ایران بمباران شده است بدون اینکه دستاورد مهمی داشته باشیم و ایران را وارد بن‌بست سیاسی کردند. اکنون هم می‌خواهند این تجربه تلخ را بدتر از گذشته تکرار کنند».
بازار ![]()
هم‌میهن می‌افزاید: نمایندگان مجلس پز انقلابی می‌گیرند ولی چون حرف‌شان در عرصه عمومی مورد توجه مردم نیست، در نتیجه به راحتی می‌توان مصوبه را نادیده گرفت. در واقع اجرای چنین مصوباتی مصداق تکلیف مالایطاق میشود. یعنی وظیفه‌ای که در توان اجرای دولت نیست. مثل مصوبه حجاب که بایگانی شد. این سیاست مجلس، علیه دولت و شورای عالی امنیت ملی تلقی میشود و نه علیه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی. در واقع اگر شعام و دولت با حضور سران قوا به این نتیجه برسند که از NPT خا ج شوند آن را عملی می‌کنند و در صورت ضرورت لایحه‌اش را هم به مجلس می‌دهند و اگر به چنین نتیجه‌ای نرسند مجلس، به‌ویژه این مجلس در جایگاهی نیست که آنان را از این سیاست منع کند».
باید از نویسنده پرسید که بالاخره از نگاه او مجلس هیچ‌کاره است یا نقش‌آفرین؟ اگر نقشی ندارد، چرا نویسنده خود را اذیت می‌کند؟ و اگر نقش دارد، از انکار واقعیت چه بهره‌ای می‌برد؟ مگر نه اینکه سرمقاله‌نویس هم‌میهن، ادعا می‌کند «مجلس تندروها در سال 99 اجازه نداد دولت روحانی برجام را در زمان جو بایدن احیا کند». اگر قانون اقدام متقابل، نقش‌آفرینی مهم و به هنگام مجلس نیست، پس چیست؟ اتفاقاً آن زمان هم مجلس با دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی در هماهنگی کامل اقدام به تصویب قانون اقدام متقابل کرد و جیغ طرف غربی و نوکران آنها در داخل ایران را درآورد که چرا مجلس و شعام، در تصمیمی هماهنگ به اجرای یک‌طرفه برجام (بخوانید بیگاری دولت روحانی و ظریف) پایان داده و احیای تعهدات را مشروط به انجام تعهدات طرف غربی کرده‌اند؟
ثانیاً الان هم مجلس و شورای عالی امنیت ملی و دیگر نهادها با یکدیگر هماهنگ هستند و طبیعی است که جواب تهدید و اقدام غرب، تهدید و اقدام ایران خواهد بود و هیچ عجیب نیست که مثلاً فروشنده اطلاعات به بیگانگان، به عنوان مأمور و معذور، جیغ بنفش بکشد.
ثالثاً شبیه طنز است که نویسنده به جای پرداختن به سیاهچاله برجامی، به مجلس حمله می‌کند. نویسنده می‌تواند توضیح دهد که چرا آقای ظریف و روحانی، مکانیسم ماشه یک‌طرفه را در برجام و قطعنامه 2231 پذیرفتند تا طرف غربی هم تعهداتش را زیر پا بگذارد و سه سال دولت روحانی را دست بیندازد و هم طلبکارانه، مکانیسم ماشه را به اجرا بگذارد؟!
رابعاً هم‌میهن از کدام توافق در دسترس حرف می‌زند؟ مصوبه مجلس در سال 1399 راه توافق مجدد را نبسته بود بلکه شرط بازگشت ایران به تعهدات را بازگشت طرف عهدشکن آمریکایی و اروپایی به تعهداتشان برای لغو تحریم‌ها قرار داده بود. اما در مقابل، دولت بایدن معتقد بود حالا که ترامپ از توافق خارج شده، همین خروج را مستمسکی برای باج‌خواهی فرابرجامی قرار دهد و ضمن ارائه تضمین معتبر به ایران برای لغو مؤثر تحریم‌ها را نپذیرد. با این وصف، نویسنده بدسابقه از کدام توافق در دسترس حرف می‌زند؟
خامساً بمباران تأسیسات هسته‌ای و ترور سرداران و داشمندان کشورمان وسط مذاکرات بزک‌شده از سوی غربگرایان انجام شد و آنها که ادعا می‌کردند هزار تا دو هزار میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خارجی در راه است، شریک جنایت و عملیات فریب دشمن هستند، ولو اینکه مثلاً خود را به زرنگی بزنند و ادای آدم‌های طلبکار را دربیاورند!