بزرگنمايي:

پیام فارس- در کشورهای در حال توسعه، امید به زندگی افزایش و باروری کاهش یافته است، سالمندان به مهم‌ترین منبع جمعیتی در آسیا و آمریکای لاتین تبدیل شده‌اند و نیاز مبرمی به سامانه‌های بازنشستگی جدید و پایدار ایجاد شده است. با این حال، یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که این برنامه‌های بازنشستگی ممکن است تاثیرات غیرمنتظره‌ای در پی داشته باشد.

پلَمِن نیکولوف (Plamen Nikolov)، استادیار اقتصاد و شهادت حسین (Shahadath Hossain) دانشجوی دکترای اقتصاد، هر دو از دانشگاه بینگهمتون در آمریکا، طرح بازنشستگی روستایی جدید چین (NRPS) را بررسی کردند تا مشخص کنند برنامه‌های بازنشستگی چه تأثیری بر ادراک می‌گذارد.

چین یک برنامه رسمی بازنشستگی (به نام NRPS، طرح جدید بازنشستگی روستایی) در مناطق روستایی این کشور ارائه کرده است. نیکولوف می‌گوید: این برنامه به دلیل افزایش سریع جمعیت سالخورده چین و در تلاش برای کاهش فقر در دوران سالمندی معرفی شده است. در بخش‌های روستایی چین، مراقبت‌های سنتی خانواده‌ها از سالمندان تا حد زیادی از بین رفته بود، بدون اینکه سازوکارهای رسمی کافی جای آن را بگیرد.

تیم پژوهشی دانشگاه بینگهمتون در آمریکا دریافتند که برنامه جدید منجر به اثرات نامطلوب چشمگیری بر عملکرد شناختی در میان سالمندان شده است. مهم‌ترین شاخص زوال شناختی، تأخیر در یادآوری بود؛ معیاری که به طور گسترده در تحقیقات عصبی زیستی به عنوان یک پیش‌بینی‌کننده مهم زوال عقل نقش دارد. تأثیرات منفی برنامه بازنشستگی بر زنان بیشتر بود و نیکولوف می‌گوید: نتایج پژوهش نشان می‌دهد که کاهش فعالیت ذهنی منجر به بدتر شدن مهارت‌های شناختی می‌شود.

نیکولوف خاطرنشان کرد: امیدواریم یافته‌های ما باعث شود بازنشستگان به فعالیت‌های بازنشستگی خود از منظری جامع‌تر نگاه کنند و به مشارکت اجتماعی و شرکت در فعالیت‌هایی بپردازند که هوش ذهنی آن‌ها را تقویت می‌کنند.

او افزود: امیدواریم که بر سیاستگذاران نیز تأثیر بگذاریم. بازنشستگی مزایای مهمی دارد؛ اما هزینه‌های چشمگیری نیز دارد. اختلالات شناختی در میان سالمندان، حتی اگر به شدت ناتوان‌کننده نباشد، کیفیت زندگی را کاهش می‌دهد. سیاستگذاران می‌توانند برنامه‌هایی برای بازنشستگان درنظربگیرند که اثرات مثبتی بر سلامتی آن‌ها بگذارد، بدون اینکه بر ادراک آن‌ها تأثیر منفی داشته باشد.