بزرگنمايي:

پیام فارس- خودش دید که پدر و برادرش را شهید کردند، خودش جنازه غرق در خون مادرش را دید، خودش بود که بین پیکرهای غرق در خون و مجروحان در حرم شاهچراغ (ع) مانده بود.

کودک است اما درد او را یک 50 ساله هم نمی‌تواند تحمل کند، حالا با دست زخمی باید به مظلومیتش فکر کند که چگونه یک تروریست خانواده هاش را از او گرفت.

قرار بود چند روز دیگر به عنوان ته تغاری خانواده، برادر عروس باشد اما با شلیک ناجوانمردانه یک داعشی در چند ثانیه تبدیل به یتیم تمام عیاری شد که هیچ چیزی شادش نمی‌کند.

آرتین حالا اسم رمز همه آنهایی است که در دل گروی هم دردی با شهدای حمله تروریستی دارد. نام آرتین اسم رمز همه حساب‌های کاربری شبکه‌های اجتماعی است. کاربران، آرتین را هشتک می‌زنند و سوال می‌پرسند که گناه این پسربچه چه بود؟

خبرگزاری نگاهی به توییت های این چند روز کاربران کرده است. نام آرتین دو روز است که هشتک و وایرال می‌شود. آرتین این روزها نماد مظلومیت است.

مسئولان هم در توییت هایشان از رنج آرتین نوشتند، مثل سخنگوی دولت و یا دل نوشته‌ای از فرمانده کل ارتش که برای کودک داغدار حادثه تروریستی شیراز، نوشت: «کاش من به جای پدر، مادر و برادرت به خون غلطیده بودم و تو اکنون تنها و داغدار نبودی…»

یا بهادر جهرمی سخنگوی دولت در حساب کاربری خود چنین نوشت: «غم آرتین، غم ایران است، حتی اگر دنیا نگذارد آن را ببینند..»

بعضی از حساب‌های کاربری نیز به تنهایی‌ها و بی کس شدن آرتین اشاره کردند.

یا سید نظام الدین موسوی نوشت: «برای پدرت… مادرت… برادرت که مقابل چشمان بهت زده تو به دست شقی‌ترین افراد به خون غلتیدند.

کاربران دیگری نیز بودند که با هشتک نام آرتین به سکوت آن وری آبی‌ها اشاره کردند. آنها نوشتند خارجی‌ها چرا به آرتین اشاره نمی‌کنند؟

بعضی از حساب‌های کاربری هم به رسانه‌های خارجی اشاره کردند که این جنایت را رسانه‌ای نمی‌کنند و آرتین و مظلومیت‌هایش را نمی‌بینند.

خیلی‌ها هم در حساب کاربری خود خواستار انتقام و تلافی شدند و خواستند انتقام خون این شهدای مظلوم گرفته شود.

حساب‌های کاربری به مظلومیت آرتین هم اشاره کردند، که چگونه در کودکی بار سنگین از دست دادن خانواده را باید بچشد.

مثل کاربری که نوشت: «آرتین، برای یک لحظه دیدن پدر و مادر…».

آرتین برای کادر درمان جنایت آن داعشی تروریست که رویاهایش را جلوی چشمانش پرپر کرد، اینگونه تعریف کرد: ««تفنگ زده بودند…با مامانم، بابام، داداشم، اومده بودیم زیارت… داشتیم می‌رفتیم سوار ماشینمون بشیم که تفنگ زدن…».