چاپ

پیام فارس - آثار میرزا احمد نی‌ریزی آنقدر در جهان معتبر و دارای جایگاه هنری است که سالانه هزاران گردشگر خارجی به مرقد این هنرمند بززگ در شهرستان نی ریز مراجعه می‌کنند.
در این میان مهمترین مسئله این است که نباید شهری که چنین هنرمندی را در دل خود داشته از بابت خوشنویسی و هنر خطاطی حرفی برای گفتن نداشته باشد.
به همین جهت استاد سید عطا الله طغرایی، میراث دار این هنر گرانبها در شهرستان نی ریز، توانسته با فعالیت شبانه روزی، امروز شاگران زیادی را در حوزه خطاطی و خوشنویسی تحویل جامعه نماید.
سید عطا اللله طغرایی متولد 1326 در خانواده ای فرهنگی رشد و نمو یافت، پدر بزرگش سید محمد طغرایی ملقب به "مدیر" بنیانگذار آموزش و پرورش سه شهرستان نی‌ریز ، استهبان و داراب بود و مادر بزرگش نیز اولین معلم زن بود. پدر و مادر استاد طغرایی نیز هر دو از فرهنگیان برجسته شهرستان نی‌ریز بودند.
وی از سال 1346 خوشنویسی را آغاز کرد و در محضر اساتیدی همچون استاد حمید دیرین در شیراز ادامه مسیر رشد و تعالی خود را طی کرد.
طغرایی در طول حیات هنری خود مدارک ممتاز و فوق ممتاز خود را از انجمن خوشنویسان ایران دریافت کرد و سپس در اردیبهشت ماه 1398 توانست با اخذ مدرک استادی بر قله این هنر در شهرستان نی ریز بایستد.
این استاد برجسته خط، کلاسهای خوشنویسی خود را از سال 1362 در کتابخانه عمومی نی ریز آغاز کرد و در ادامه خانه فرهنگ را برای آموزش هنرجویان نی ریزی برنامه ریزی کرد.
رئیس انجمن خوشنویسان شهرستان نی ریز موفق شد در سال 1371 انجمن خوشنویسان شهرستان نی ریز را تاسیس نماید و تا کنون هزاران هنرآموز از هنر دستان استاد طغرایی بهره برده اند ، وی عضو چهارمین تا هشتمین مجمع نمایندگان هوشنیوسان ایران نیز بوده است.
اثار این هنرمند ارزشمند استان فارس تا کنون در چندین نمایشگاه جمعی و انفرادی از جمله نمایشگاه خوشنویسان جهان اسلام، تهران، رشت، شهرکرد، بابل و شیراز به نمایش در آمده و مورد استقبال هنردوستان و مردم واقع شده است.
چاپ آثار استاد طغرایی در کتاب خوشنویسان ایران، روزنامه و مجلات مختلف و گفتگوهای رسانه‌ها با او همه نشان از جایگاه والای این استاد بزرگ در هنر کشور دارد.
استاد طغرایی همچنین موفق شده اثار خود را در دو جلد کتاب با نام‌های رسم الخط و گلزار خط منتشر نماید و به دلیل استقبال هنردوستان از این کتب انتشارشان را به چاپ مجدد برساند.
بدون شک می‌توان از استاد سید عطا الله طغرایی به‌عنوان احیا کننده هنر خوشنویسی شهرستان نی ریز یاد کرد.
سید عطا الله طغرایی در گفتگو با خبرنگار فارس اینگونه خود را معرفی می‌کند:
مدیر و دبیر و معاون و مدرس بازنشسته مقاطع مختلف تحصیلی ، از دبستان و دبیرستان گرفته تا مرکز تربیت معلم و دانشسرای تربیت معلم بوده ام و در کنار آن بنیان‌گذار و احیا کننده هنر خوشنویسی شهرستان نی ریز.
او ادامه می‌دهد: خوشنویسی را از دهه 30 با سر مشق از روی آثار پدربزرگم شروع کردم و در دهه چهل اولین اثرم در مجله اطلاعات آن زمان به چاپ رسید و مورد تشویق اهالی فن قرار گرفتم، در دهه شصت به محضر استاد عالی قدرم" حمید دیرین" در شیراز رسیدم و برای گرفتن یک مصرع سرمشق با وجود معلمی و مشغله کاری راه طولانی مسیر شیراز را طی می‌کردم، تا سرانجام به اخذ گواهی ممتاز برای اولین بار در زمره کسانی بودم که در شهرستان موفق به اخذ آن شدم ،گواهی فوق ممتاز در دو خط شکسته و نستعلیق را هم در اولین مرحله جزء اولین کسانی بودم که در استان به ان دست یافتم و سرانجام موفق به دریافت گواهی "استادی" از انجمن خوشنویسان ایران و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در بین خوشنویسان شهرستان های استان فارس شدم.
وی می افزاید: جای خوشوقتی است که به پیشنهاد انجمن خوشنویسان ایران و پیگیری اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و موافقت شورای شهر، همیاری شهردار و واحد زیباسازی شهرداری خیابانی به نامم نامگذاری شده است تا آنجا که سراغ دارم بجز در تهران و شیراز تاکنون برای هیچ هنرمند خوشنویسی چنین اتفاقی روی نداده است که همه اینها را از لطف الهی دانسته و شاکر آنم.
کلاسهای خوشنویسی را در دهه شصت ابتدا در حیاط و در کلاس مدارس، کتابخانه عمومی، بسیج خواهران، خانه فرهنگ، اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی، طبقه دوم صندوق قرض الحسنه رضویه و سرانجام با گرفتن وام از بانک و خرید محل فعلی که هنوز بدهکار آنم به تعلیم هنرجویان اقدام کردم.
انجمن خوشنویسان را علی رغم مخالفت و کارشکنی بعضی افراد با مکاتبات عدیده و ملاقات های حضوری، به طوری که در یکی از مکاتبات اظهار کردم از پله های اداره کل بخاطر رفت و آمدهای بیش از اندازه خجالت می کشم تاسیس کرده و نسبت به تعلیم مشتاقان به این هنر قدسی همت گماردم.
هرگز به مادیات فکر نکرده ام، شهریه کلاس ها را از افرادی که توان مالی نداشتند نگرفته ام و از افراد دیگر هم، بنا به آنچه در تعرفه بود یا نصف و یا ثلث آن را دریافت نموده ام و در راه اشاعه این هنر هرگز کوتاهی نکرده ام و زودتر از موقع مقرر به کلاس آمدم و دیرتر رفته ام ، آنچه تجربه هنری ام بود به دیگران منتقل کرده ام، گاهی اوقات سرمشق را به درب منزل افراد برده و مژده قبولی شان را با تلفن و یا حضوری یا با دادن پیام منتقل کرده ام.
در کارهای اجرایی انجمن به دوستان ، شخصیت داده و شرکت‌شان داده ام ، در ازدواج و در کسب شغل یاری شان کرده و همت گماردم، در این راه مورد مهر و علاقه عزیزان بوده ام و به عقاید همه احترام گذاشته ام و سعی کردم در بین آنها وحدت به وجود آورم ، حاصل تلاش هایم تربیت هزاران هنرجوی مشتاق ، تالیف دو کتاب" رسم الخط" و "گل زار خط" و چاپ اثر و شرح حالم در چند کتاب و از جمله کتاب خوشنویسان ایران، و در مجلات و روزنامه های مختلف، مصاحبه های متعدد رادیویی و تلویزیونی و عضویت در چهارمین تا دوازدهمین مجمع نمایندگان انجمن خوشنویسان ایران است.
اما انچه استاد را متمایز می‌سازد این جمله آخرش است : با همه این افتخارات هرگز از جایگاه و مسیر خود عدول نکرده و کوچکی و فروتنی و خدمت به اهالی فن را از یاد نبرده ام و پای از گلیم خود درازتر نکرده‌ام، چون این دستان من نیست که می نویسد و رقم می زند بلکه دستان خداست که می نویسد و بر کل جهان حاکم است و توانا و بی نیاز. تا زمانی که حیاتی باقی است به فضل الهی به این رسالت ادامه خواهم داد " الهی رضا بقضائک و تسلیما بامرک".
و اما سفارش استاد به جوانان و هنر دوستان : هنرجویان مشتاق، باید از پشتکار و ممارست دست بر ندارند، توجه به خواسته ها و تعالیم استاد داشته باشند و در نهایت از غرور بیجا احتراز، قدردان کسانی باشند که در راه پیشرفتشان آنی غفلت نورزیده اند.