پیام فارس - به گزارش خبرنگار گروه فرق و ادیان خبرگزاری رسا، شهید سید ابراهیم رئیسی، چهره‌ای که نامش با عزمی آهنین و قلبی مالامال از عشق به محرومان در تاریخ معاصر ایران ثبت شد، الگویی بی‌بدیل از «حکمرانی خدمت‌گزار» بود. او که زیست‌نامه‌اش با رنجِ محرومیتِ کویرنشینان و کوهپایه‌نشینان گره خورده بود، نه در پشت میزهای تشریفاتی، که در دلِ خاکی‌ترین محرومیت‌ها، معنای واقعی «دولت مردمی» را تعریف کرد.
خدمات او به مناطق محروم، تنها یک سیاست کلان نبود؛ بلکه تجلیِ باور عمیقی بود که می‌گفت: «عدالت، وقتی زنده می‌ماند که پابرهنگان را فراموش نکنی». در مناطق اهل سنت‌نشین، رویکرد رئیسی فراتر از دیپلماسی اداری بود. او با درکی ژرف از ظرفیت‌های همگرایی، به جای شعارهای کلیشه‌ای، با «گفت‌وگوی عملی» پل می‌ساخت. از سیستان و بلوچستان تا کردستان، پروژه‌های عمرانی او نه به مثابهِ لطفی از بالا به پایین، که همچون حقِ مسلمِ مردمی اجرا شد که سال‌ها در حاشیه‌ی تبعیضِ ساختاری، انتظارِ «دیده شدن» داشتند. بیمارستان‌های مجهز، مدارس مقاوم در برابر زلزله، و شبکه‌های آبرسانی پایدار، تنها بخشی از میراثِ ملموسِ اوست؛ اما آنچه این خدمات را جاودانه کرد، نگاهِ انسانیِ او بود که حتی پیش از سنگِ بنای پروژه‌ها، بر «سنگِ دل‌ها» اثر می‌نهاد.
