پیام فارس - به گزارش خبرنگار بین الملل ایونا به نقل از ایرنا, نوعم بنعط، کارشناس عبری زبان در صفحه ایکس خود (توییتر سابق) در رابطه با قصد ترامپ برای تغییر نام خلیج فارس و واکنش‌های گسترده پس از آن نوشت:
خلیج فارس یا عربی؟
کاریکاتوری از محمد طحانی ایرانی، در روزنامه ایرانی ابتکار چاپ شده است که در آن ایرانی‌ها ورود ترامپ و رهبران عرب را به خلیج ممنوع می‌کنند - تا نام آن خلیج فارس باقی بماند و نه عربی
همه این‌ها در پس‌زمینه صحبت‌های ترامپ است که اعلام کرده است قصد دارد این منطقه را به عنوان خلیج عربی معرفی کند
اما به هر حال، این دریا، سالهای زیادی است که خلیج فارس نامیده می‌شد و استفاده از نام خلیج عربی تنها از زمان ریاست‌جمهوری جمال عبدالناصر در مصر آغاز شد که سیاست پان‌عربیسم را دنبال می‌کرد
شبکه خبری سی‌ان‌ان گزارش داد که «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا قصد داشت تا نام خلیج فارس را تغییر داده و آن را به خلیج عرب‌ها یا خلیج عربی نامگذاری کند.
این شبکه خبری در ادامه نوشت: «این برنامه‌ریزی طی روزهای اخیر تغییر کرد و یک منبع آشنا به این موضوع به سی‌ان‌ان گفته که مقامات ایران این موضوع را کاملا شفاف ساختند که با چنین اقدامی قاطعانه مخالفت خواهند کرد». سردارِ خواننده در جشن قهرمانی! "بالا بالا" گفتن سردار آزمون ستاره فوتبال ایرانی، ابوظبی را منفجر کرد بخوانید ترامپ و چالشی به قدمت تاریخ: نبرد نام‌ها در خلیج فارس! به گزارش ایونا نیوز به نقل از صفحه ایکس (توییتر سابق) نوعم بنعط، کارشناس عبری زبان، بحث و جدل دیرینه و حساسیت‌برانگیز بر سر نام آبراه استراتژیک و تاریخی جنوب ایران، بار دیگر با اظهاراتی که به دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق ایالات متحده آمریکا، منتسب شده، به شدت شعله‌ور گشته است. این کارشناس در نوشته خود به قصد احتمالی ترامپ برای تغییر نام "خلیج فارس" و واکنش‌های گسترده‌ای که این موضوع در پی داشته، پرداخته و به ریشه‌های تاریخی این مناقشه اشاره کرده است. مسئله نام این پهنه آبی، فراتر از یک عنوان جغرافیایی صرف، به نمادی از هویت تاریخی، فرهنگی و منافع ژئوپلیتیک در منطقه تبدیل شده است. طوفان بر سر نام یک دریا: آیا ترامپ "خلیج فارس" را به "خلیج عربی" تغییر می‌دهد؟ نگاهی به ریشه‌ها، واکنش‌ها و پیامدهای یک تصمیم جنجالی
ماجرای یک نام و واکنش‌های آنی: از توئیت تا کاریکاتور
نوعم بنعط در تحلیل خود به این نکته اشاره می‌کند که زمزمه‌هایی مبنی بر تمایل دونالد ترامپ برای به رسمیت شناختن و استفاده از عنوان "خلیج عربی" به جای نام تاریخی "خلیج فارس" برای این منطقه آبی به گوش می‌رسد. هرچند جزئیات بیشتری از این "اعلام قصد" احتمالی ترامپ در متن اولیه ارائه نشده، اما صرف مطرح شدن چنین ایده‌ای کافی بوده تا موجی از واکنش‌ها را، به ویژه در ایران که این نام را بخشی جدایی‌ناپذیر از میراث تاریخی و هویت ملی خود می‌داند، برانگیزد.
یکی از نمونه‌های بارز این واکنش‌ها که توسط بنعط مورد اشاره قرار گرفته، انتشار کاریکاتوری از هنرمند ایرانی، محمد طحانی، در روزنامه "ابتکار" است.1 در این اثر هنری، ایرانیان به تصویر کشیده شده‌اند که به شکلی نمادین، مانع از ورود دونالد ترامپ و رهبران برخی کشورهای عربی به این آبراه می‌شوند. پیام این کاریکاتور کاملاً روشن است: دفاع قاطعانه از نام تاریخی "خلیج فارس" و رد هرگونه تلاش برای تغییر آن به "خلیج عربی". این واکنش هنری، بازتابی از احساسات عمومی و حساسیت عمیق جامعه ایران نسبت به این موضوع است که ریشه در قرن‌ها تاریخ و اسناد معتبر دارد. اینگونه واکنش‌ها نشان می‌دهد که موضوع نام این خلیج، تنها یک بحث آکادمیک یا سیاسی در سطح نخبگان نیست، بلکه با عواطف و هویت جمعی مردم گره خورده است. دورسون ایران را ترک کرد بخوانید "خلیج فارس": نامی با قدمت هزاران سال در اسناد تاریخ
کارشناس عبری زبان در ادامه به نکته‌ای کلیدی اشاره می‌کند: "این دریا، سالهای بسیار زیادی است که خلیج فارس نامیده می‌شد." این گزاره، یک واقعیت تاریخی است که توسط اسناد، نقشه‌ها و متون کهن بی‌شماری پشتیبانی می‌شود. از دوران باستان، مورخان و جغرافیدانان برجسته جهان، از جمله یونانیانی چون هرودوت، استرابون و بطلمیوس، از این پهنه آبی با عناوینی یاد کرده‌اند که به وضوح به پارس و ایرانیان اشاره دارد، مانند "سینوس پرسیکوس" (Sinus Persicus) در لاتین که معادل دقیق "خلیج فارس" است.
این نامگذاری نه تنها در متون غربی، بلکه در آثار مورخان و جغرافیدانان شهیر جهان اسلام و عرب نیز پیش از ظهور جریان‌های پان‌عربیستی قرن بیستم، به کرات مورد استفاده قرار گرفته است. نقشه‌های تاریخی متعدد، چه شرقی و چه غربی، تا چند دهه پیش به اتفاق آرا از عنوان "خلیج فارس" یا معادل‌های آن در زبان‌های مختلف استفاده می‌کردند. سازمان‌های بین‌المللی معتبر، از جمله سازمان ملل متحد، در اسناد و مکاتبات رسمی خود به طور پیوسته از نام تاریخی "خلیج فارس" استفاده کرده و دبیرخانه این سازمان بارها بر صحت و اعتبار این نام بر اساس مستندات تاریخی تأکید ورزیده است. این پیشینه غنی و مستند، جایگاه نام "خلیج فارس" را به عنوان یک واقعیت تاریخی تثبیت شده در سطح جهانی محکم ساخته است. ظهور عنوان "خلیج عربی": ریشه‌های سیاسی و ایدئولوژیک
نوعم بنعط به درستی به نقطه عطف تاریخی در تلاش برای تغییر این نام اشاره می‌کند: "استفاده از نام خلیج عربی تنها از زمان ریاست‌جمهوری جمال عبدالناصر در مصر آغاز شد که سیاست پان‌عربیسم را دنبال می‌کرد." در اواسط قرن بیستم، با اوج‌گیری جنبش پان‌عربیسم به رهبری جمال عبدالناصر، رئیس‌جمهور وقت مصر، تلاش‌هایی سازمان‌یافته برای تغییر نام "خلیج فارس" به "خلیج عربی" آغاز شد. این اقدام، بیش از آنکه ریشه در مستندات تاریخی داشته باشد، اهدافی سیاسی و ایدئولوژیک را دنبال می‌کرد.
پان‌عربیسم به دنبال ایجاد اتحاد و همبستگی میان کشورهای عربی و تقویت هویت عربی در برابر سایر هویت‌ها و قدرت‌های منطقه‌ای، از جمله ایران، بود. در این چارچوب، تغییر نام "خلیج فارس" به عنوان آبراهی که در ساحل جنوبی آن کشورهای عربی قرار دارند، به ابزاری برای پیشبرد این اهداف و به چالش کشیدن نفوذ تاریخی و فرهنگی ایران در منطقه تبدیل شد. این تلاش‌ها با حمایت مالی و سیاسی برخی کشورهای عربی همراه بود و به تدریج در برخی رسانه‌ها و محافل این کشورها، استفاده از عنوان مجعول "خلیج عربی" رواج یافت. با این حال، این نام هیچ‌گاه نتوانست اعتبار و مقبولیت جهانی نام تاریخی "خلیج فارس" را کسب کند و همواره با مخالفت ایران و بسیاری از پژوهشگران و نهادهای بی‌طرف بین‌المللی مواجه بوده است. اروپا رویکرد خود را در مقابل ایران عوض کرد بخوانید اهمیت نام‌های جغرافیایی: فراتر از یک واژه
بحث بر سر نام این آبراه، صرفاً یک مناقشه لغوی یا معنایی نیست. نام‌های جغرافیایی، به ویژه برای پهنه‌های آبی و خشکی با اهمیت استراتژیک و تاریخی، حامل بار معنایی عمیقی هستند. آن‌ها با هویت، تاریخ، فرهنگ، و حتی ادعاهای حاکمیتی و منافع ملی گره خورده‌اند. تغییر یک نام تاریخی تثبیت شده می‌تواند به مثابه تلاشی برای تحریف تاریخ، نادیده گرفتن هویت یک ملت، یا حتی زمینه‌سازی برای تغییرات ژئوپلیتیک تلقی شود.
در مورد "خلیج فارس"، این نام نه تنها به تمدن و فرهنگ کهن ایرانی اشاره دارد، بلکه یادآور قرن‌ها حضور و نفوذ تاریخی ایران در این منطقه است. از این رو، هرگونه تلاش برای تغییر این نام، از سوی ایرانیان به عنوان اقدامی خصمانه و تلاشی برای خدشه‌دار کردن هویت ملی و تمامیت تاریخی‌شان تلقی می‌شود. این حساسیت، قابل درک و ریشه‌دار است و نشان می‌دهد که چرا چنین اظهاراتی، حتی اگر در حد گمانه‌زنی باشند، می‌توانند واکنش‌های شدیدی را برانگیزند. پیامدهای احتمالی یک تصمیم جنجالی
چنانچه دونالد ترامپ یا هر مقام دیگری در سطح بین‌المللی بخواهد به طور رسمی از نامی غیر از "خلیج فارس" استفاده کند، این اقدام می‌تواند پیامدهای متعددی در پی داشته باشد:
1. تشدید تنش‌های منطقه‌ای: این اقدام به طور قطع روابط میان ایران و کشورهایی که از این تغییر نام حمایت می‌کنند، به ویژه برخی کشورهای عربی، را تیره‌تر خواهد کرد و بر بی‌ثباتی در منطقه خواهد افزود. مدافع جوان تیم ملی فوتبال ایران: با انگیزه‌ای مضاعف برای صعود به جام جهانی بخوانید
2. واکنش منفی افکار عمومی ایران: همانطور که کاریکاتور روزنامه ابتکار نشان می‌دهد، چنین تصمیمی با مخالفت شدید و گسترده مردم ایران مواجه خواهد شد.
3. به چالش کشیدن اعتبار اسناد تاریخی: این اقدام، اعتبار اسناد و نقشه‌های تاریخی و رویه‌های تثبیت شده در سازمان‌های بین‌المللی را زیر سوال خواهد برد.
4. ایجاد یک بدعت خطرناک: به رسمیت شناختن تغییر نام‌های تاریخی بر اساس ملاحظات سیاسی می‌تواند راه را برای مناقشات مشابه در سایر نقاط جهان هموار کند.
در پایان، باید تأکید کرد که نام "خلیج فارس" یک میراث تاریخی و فرهنگی است که ریشه در اعماق تاریخ دارد. حفظ و پاسداشت این نام، نه تنها وظیفه ایرانیان، بلکه احترام به واقعیت‌های تاریخی و اصول شناخته شده بین‌المللی است. اظهاراتی که به قصد تغییر این نام مطرح می‌شوند، بیش از هر چیز نشان‌دهنده عدم درک صحیح از حساسیت‌های منطقه‌ای و اهمیت هویت‌های تاریخی است.
http://www.Fars-Online.ir/Fa/News/956016/اعتراف-تل‌آویو-به-حقانیت-ایران--خلیج-فارس-نامی-استوار-و-دیرین!