چاپ

پیام فارس - به گزارش جام جم-در اعماق حافظه این سرزمین، جایی میان افسانه و واقعیت، پهنه‌ای از آب و آفتاب آرمیده است که نامش برای ایرانیان، نه صرفاً جغرافیا، که اسطوره‌ای زنده و تپنده است. خلیج فارس؛ این نفس آبی جنوب، که هر موجش قصه‌ای است از غرور، هر نسیمش آوایی از هویت، و هر طلوعش نوید جاودانگی ملت ایران.
دهم اردیبهشت، روزی نیست که تنها بر تقویم‌ها بنشیند؛ این روز، زخم کهنه‌ای از استعمار را مرهم شد، و بر دفتر سرنوشت ایران، مُهر پیروزی و ایستادگی را با خطی از نور نگاشت.
در این روز، مردان و زنان جنوب، با دستانی که بوی دریا و صدف می‌داد، با غیرتی که از تبار پارس‌ها به ارث داشتند، پرتغالیان را از گنجینه هرمز و ساحل‌های شرجی و پرآفتاب خلیج فارس بیرون راندند. این واقعه، نقطه‌ای از تاریخ و طلوع دوباره خورشید هویت بود؛ خورشیدی که هنوز بر آب‌های نیلگون خلیج، سایه می‌افکند و پرچم ایران را بر موج‌ها می‌رقصاند.
خلیج فارس؛ روایتی از ریشه‌ها و رازها
در جست‌وجوی نام‌ها، به کهن‌ترین متون که سرک می‌کشی، رد پای «پارس» را بر لوح‌های گلی می‌یابی و در کتیبه‌های سنگی می‌خوانی. از استرابون و هرودوت تا مورخان اسلامی و جغرافی‌دانان مغرب‌زمین، همه با احترام و تحسین، این دریا را «فارس» نامیده‌اند؛ گویی هر واژه، تعظیمی‌ است در برابر شکوه تمدنی که قرن‌ها بر این آب‌ها سایه افکنده.
خلیج فارس، قصه‌گوی خاموش هزاران سال داد و ستد، دریانوردی و دلاوری‌ است. اینجا، هر لنجی که بادبانش را به نسیم می‌سپارد، حامل خاطرات مردمانی است که با باد و طوفان جنگیده‌اند تا نامشان، سرزمینشان و غرورشان را به نسل‌های آینده بسپارند. نام خلیج فارس، نه بر نقشه‌ها، که بر قلب‌ها نگاشته شده؛ نه تنها در اسناد کهن، که در لالایی مادران بوشهری، در آواز صیادان هرمزگانی و در آداب و آیین هر خانه ایرانی.
روزی برای بیداری، سرفصل وحدت ملی
دهم اردیبهشت، روزی است که نه فقط نام یک دریا، که هویت یک ملت را به رخ جهان می‌کشد. این روز، زنگ بیدارباشی است برای نسل امروز و فردا؛ ندایی است که می‌گوید هویت، نه هدیه اجداد، که امانتی است در دست ما، و هر نسل باید با خون دل آن را به نسل بعد بسپارد.
در جهانی که چشم طمع بسیاری به این گوهر آبی دوخته شده، خلیج فارس مرزبان هویت ایرانی است. هر جزیره و هر موجش، سندی است بر حقانیت و حضور تاریخی ایران؛ و هر تلاش برای تحریف نامش، تیری است بر پیکر حقیقت.
روز ملی خلیج فارس، یادآور آن است که هیچ استعمار و هیچ جعل و تزویر نمی‌تواند ریشه‌های این درخت کهنسال را بخشکاند، مادامی که ایرانیان، آگاه، متحد و هشیار بمانند.
فراتر از جغرافیا؛ خلیج فارس در آیینه فرهنگ و اقتصاد
خلیج فارس، نه صرفاً مرز آب و خاک، که مرز غرور و امید است. شاهراهی که نبض انرژی جهان را در دست دارد و در دل خود، گنجینه‌هایی بی‌انتها از نفت، گاز، مروارید و مرجان پنهان کرده است.
بوشهر، این پایتخت اقتصاد و انرژی، همچون نگینی آبی در میان صدف خلیج می‌درخشد؛ جایی که همت مردمانش، بادبان‌های تولید و پیشرفت را برافراشته و کشتی آرزوهای ایران را به سوی افق‌های روشن هدایت می‌کند.
اما خلیج فارس، تنها معبر اقتصاد نیست؛ اینجا سرزمین افسانه‌ها، اسطوره‌ها، و پیوند بی‌انتها میان انسان و طبیعت است. هر غروبش، طلایی‌ترین تابلوی نقاشی جهان است؛ هر طلوعش، وعده‌ای دوباره برای سربلندی و سرافرازی ایران.
خلیج فارس و مسئولیت ملی ما
امروز، در هیاهوی رسانه‌ها و غوغای تبلیغات، نام خلیج فارس بیش از همیشه نیازمند پاسداری است. تلاش برای جعل نام این دریا، تلاشی است برای کمرنگ‌کردن نقش ایران در معادلات منطقه‌ای و جهانی. اما نام خلیج فارس، چونان ریشه درختی هزارساله، نه با باد سیاست می‌افتد و نه با موج تحریف، رنگ می‌بازد.
روز ملی خلیج فارس، نقطه اتصال گذشته، حال و آینده است؛ روزی برای یادآوری این حقیقت که هر ایرانی، نگهبان این نام و روایتگر این قصه است. رسانه‌ها، معلمان، هنرمندان و سیاست‌گذاران، همگی باید پیام‌آور این حقیقت باشند که خلیج فارس، بخشی از شناسنامه ملی ماست؛ میراثی که باید با معرفت، آگاهی و عشق به نسل‌های آینده سپرده شود.
عهدی برای فردا
خلیج فارس، قصه‌ای است به بلندای تاریخ و به ژرفای دل. امروز، دهم اردیبهشت، سالروز یک پیروزی و روز تجدید پیمان با هویت ایرانی است.
خلیج فارس، فانوس جاودانی است که راه آینده را روشن می‌کند؛ چراغی که تا قلب ایران می‌تابد و تا جهان، پیام ایستادگی و حقیقت را می‌برد.
+
آخرین اخبار ورزشی را در جامعه ورزشی آفتاب نو بخوانید.
آیا بابک زنجانی می‌تواند یک الگو باشد؟ گردشگری پایتخت ؛ خسته در دود و ترافیک تغییر مداوم قانون ساعت رسمی؛ بی‌ثباتی در تصمیم‌گیری و بی‌توجهی به کارشناسی «دبلنا» بازی مبتنی بر شانس، قمار با چاشنی توهین به شعور مخاطب! طرح دریا در فقدان ساز و کار باید ها و نبایدها