چاپ

پیام فارس - وی در گفت و گو با « خبرجنوب» می گوید : به نظر من، نظام آموزشی امروز با چالش‌های متعددی روبرو است که می‌توان آن‌ها را به دسته‌هایی تقسیم کرد.
از جمله تک‌بعدی بودن در ساحت علمی و فناورانه به معنای نادیده گرفتن سایر ساحت های تربیتی، انسانی مثل ابعاد اعتقادی، اخلاقی و عبادی، ارزش‌ها، اصول اخلاقی، مسئولیت‌ پذیری، همدلی، نوع‌ دوستی و ارتباط با معنویت است.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
مهارت‌های ارتباطی، کار گروهی، احترام به تفاوت‌ها، مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی و شناخت هویت فرهنگی، ابعاد هنری و زیبایی‌شناختی ،درک هنری، خلاقیت هنری و توانایی ابراز احساسات از طریق هنر.ابعاد زیستی و بدنی، سلامت جسمانی، فعالیت‌های ورزشی و مهارت‌های حرکتی، ابعاد اقتصادی و حرفه ای مهارت ها و تخصص ها و کار آفرینی نیز از این موارد است. بنابراین لازم است که سیستم آموزشی از تک‌بعدی بودن خارج شود و به پرورش همه ابعاد وجودی انسان توجه نماید. البته این امر مستلزم تغییر رویکرد آموزشی، بهبود محتوا، روش‌های آموزشی و توانمندسازی معلمان است.همچنین محتوای برخی از دروس قدیمی و ناکارآمد است و با نیازهای بازار کار و زندگی همخوانی ندارد.تکیه بر حافظه محوری، چون اکنون روش‌های آموزشی بیشتر بر حفظ کردن مطالب تاکید دارند و تفکر انتقادی، خلاقیت و مهارت‌های حل مسئله را نادیده می‌گیرند.
کمبود آموزش‌های عملی و کاربردی: دانش‌آموزان فرصت کافی برای کسب تجربه‌های عملی و کاربرد دانش خود در دنیای واقعی را ندارند.
عدم توجه به تفاوت‌های فردی: سیستم آموزشی یکسان برای همه افراد در نظر گرفته می‌شود و به نیازها و استعدادهای مختلف دانش‌آموزان توجه نمی‌شود. کمبود منابع و امکانات، در همین راستا کمبود بودجه باعث کاهش کیفیت آموزش، کمبود امکانات آموزشی و رفاهی و پایین بودن حقوق معلمان می‌شود.
کمبود نیروی متخصص در برخی از مناطق و رشته‌ها نیز باعث افت کیفیت آموزش می‌شود. کمبود امکاناتی مانند کتابخانه، آزمایشگاه، کارگاه و تجهیزات فناوری اطلاعات باعث محدود شدن فرصت‌های یادگیری می‌شود.پایین بودن انگیزه و رضایت شغلی و عدم وجود فرصت‌های پیشرفت شغلی و عدم حمایت کافی از معلمان باعث کاهش انگیزه و رضایت شغلی آن‌ها می‌شود. گفتنی است معلمان نیاز به آموزش‌های ضمن خدمت کاربردی دارند تا با روش‌های نوین آموزشی، فناوری‌های جدید و هوش مصنوعی آشنا شوند.