پیام فارس - هم میهن /متن پیش رو در هم میهن منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
امیر جدیدی| آش دیدار احمدالشرع و ترامپ چنان شور است که فریاد و فغان بی‌انصافان عالم را هم درآورده. ظاهراً دنیای سیاست، آن هم در عرصه بین‌الملل پیچیده‌تر از آن است که با عقل یکی مثل من جور دربیاید. در دنیای ذهنی همچو من، کسی که در تمام دوران کودکی، نوجوانی و جوانی‌اش همه آرمانش از بین بردن «رهبر کفر جهانی» بوده، هیچ‌رقمه نمی‌تواند عنر عنر بلند شود و به پابوس دشمنش برود. اما واقعیت این است که عرصه سیاست کاری به دنیای ذهنی ما آدم‌های معمولی ندارد.
در دنیای سیاست جولانی که همه نوجوانی و جوانی‌اش را با اعضای القاعده نون و نمک خورده و اَس و اساس اندیشه‌اش دشمنی با غرب و برپایی حکومت اسلامی بوده مثل بارباپاپا عوض می‌شود و تصویری از خود نشان می‌دهد که شاهد آن هستید. جولانی یا هر کس دیگر در قد و قواره‌اش می‌تواند در اندیشه‌اش هر تغییری بدهد و یک جهان هم قبولش کنند.
نکته اما اینکه وقتی به عکس‌های جولانی در این روزها نگاه کنی، یک چیزی بدجور توی ذوق آدم می‌زند. هر بار بعد از دیدن عکس او به این فکر می‌کنم که چرا یک جای کار می‌لنگد. یک حرفی می‌خواهم بزنم که برایش دلیل عقلی و علمی ندارم. اول بگویم که شخصاً از پوشیدن کت و شلوار خوشم نمی‌آید و چه بشود که این اسباب ناراحتی را به تن کنم. بنابراین آنچه در ادامه می‌گویم هیچ رقمه بالا نشاندن این لباس بردگی نیست.
احتمالاً شما هم بین اطرافیانتان فامیل‌هایی دارید که عروسی به عروسی کت و شلوار به تن می‌کنند و کراوات می‌بندند. واقعیت این است که طبق تجربه شخصی به این نتیجه رسیده‌ام که این لباس یک چیزی در درونش نهفته دارد که باید طی سال‌ها و گذر دوران در وجود آدمیزاد ته‌نشین شود. وگرنه برای آدمی که این‌کاره نیست اگر «پیرکاردن» و «هوگو باس» و «تام فورد» دست به دست هم بدهند و بخواهند که کت و شلواری را به تن کسی مثل جولانی برازنده کنند، همچون هاونی که در آب کوفته شود هیچ دستاوردی نصیب‌شان نمی‌شود که نمی‌شود. ظاهراً قواعد پوشیدن این لباس شبیه به حرفی است که سام میرزا صفوی در تحفه سامی گفته:
اگر بیضه زاغ ظلمت سرشت/ نهی زیر طاووس باغ بهشت
به هنگام آن بیضه پروردنش/ ز انجیر جنت دهی ارزنش
دهی آبش از چشمه سلسبیل/ بدان بیضه گر دَم دمد جبرئیل
شود عاقبت بیضه زاغ، زاغ/ کشد رنج بیهوده طاووس باغ
بازار ![]()