پیام فارس -   یک مشاور وروان درمانگر کودک گفت: بعضی از والدین با شروع سال تحصیلی دغدغه کمک به مداوم به تکالیف فرزند خود را دارند؛ در حالی که با این رفتار قدرت کسب تجربه و جسارت تجربه شکست را از وی می‌گیرند.
مریم پیرتاج   اظهار کرد: امروزه یکی از مسائل بسیار مهمی که باید به آن پرداخته شود دغدغه‌های والدین نسبت به درس و مدرسه و فرزندانشان است؛ مخصوصاً والدینی که فرزندان سال اولی دارند.
وی افزود: پژوهش‌های مختلف نشان می‌دهد که بخش بزرگی از افکار و دیدگاه‌های کسب ‌شده در دوران کودکی، شخصیت، عادات و بنیان‌های اعتقادی، اخلاقی، ارزشی، علمی و حتی عملی انسان در بزرگسالی، در دوران دانش‌آموزی شکل می‌گیرد و بعد از خانواده مدرسه نقش مهمی در این امر دارد.
این کارشناس ارشد بالینی و روان درمانگر کودکان با بیان اینکه این خانواده‌ها به‌ طور معمول برای انتخاب مدرسه فرزند خود دقت بسیاری به خرج می‌دهند، اظهار کرد: یکی از دغدغه‌های مهم والدین انتخاب مدرسه خوب است.
وی با بیان اینکه معیارهای خانواده‌های مختلف، برای خوب یا بد بودن یک مدرسه متفاوت است، تصریح کرد: گاهی والدین، مدرسه‌ای را خارج از محله خود و دور از خانه برای فرزند خود انتخاب می‌کنند، تنها به این دلیل که معلم‌ یا کادر آموزشی خوبی دارد یا این تصور که درس خواندن در مدرسه‌ای در بالا شهر در تربیت خوب فرزندشان تاثیر بگذارد.
معیارهایی برای مدرسه خوب
پیرتاج در پاسخ به این سوال که چه مدرسه‌ای را باید برای فرزندان خود انتخاب کنیم و یک مدرسه خوب چه معیارهایی دارد، اظهار کرد: معیارهای انتخاب یک مدرسه خوب شامل؛ آموزش خوب و کادر علمی قوی، رفتار مناسب معلمان و کادر مدرسه است.
وی افزود: به‌ خصوص در پایه اول ابتدایی نقش شخص معلم بسیار پر رنگ بوده و معلم کلاس اول باید بتواند کودک را در گذر از دوران مهد کودک و پیش‌دبستانی به دوره دبستان همراهی کرده و انگیزه او را برای یادگیری و انجام تکالیف تقویت کند؛ این مسئله بیش از آنچه تصور کنید در آینده تحصیلی کودک موثر است.
این مشاور بیان کرد: محیط شاد و توام با احترام، انضباط متناسب با سن کودکان، توجه به امنیت کودکان در حیاط، راه‌پله و هنگام استفاده از سرویس‌های بهداشتی مدرسه، توجه به مسائل مذهبی در مدرسه، دولتی یا غیرانتفاعی بودن مدرسه و هزینه آن، ساختمان مناسب و داشتن کلاس‌هایی با نور، تهویه و میز و صندلی مناسب، نظافت به‌خصوص در آبخوری و سرویس بهداشتی، زیبایی حیاط، امکانات تفریحی، امکانات آزمایشگاهی و سمعی و بصری، مشارکت کودکان در برنامه‌های جنبی مدرسه، وجود مشاور با تجربه و متبحر در مدرسه و داشتن مجله، روزنامه دیواری از دیگر معیارهاست .
پیرتاج ادامه داد: ارائه روش‌های تدریس مناسب و برگزاری دوره‌های مختلف آموزشی برای معلمان در راستای افزایش هرچه بیشتر مهارت آنان و بهبود امکانات و تجهیزات مدارس برای همگامی بیشتر با فن‌آوری عصر حاضر و درنظر گرفتن نزدیکی مدرسه به منزل نیز از دیگر معیارهای مهم در انتخاب مدرسه اصولی برای فرزندان است.
پیرتاج با بیان اینکه والدین کمال‌گرا از جمله والدینی هستند که انتظارات بیش از حد از مدرسه، معلم و نیز از فرزند خود دارند، تصریح کرد: کودکی را در نظر بگیرید که از اولین روزهای زندگی با کمال گرایی والدینش مواجه می‌شود؛ والدینی که از او انتظار دارند سریع رشد کند و همه چیز را به سرعت یاد بگیرد، هنوز زبان مادری‌اش را به خوبی یاد نگرفته به زبان دیگری سخن بگوید، به کلاس موسیقی برود و در مدرسه بهترین، زرنگ ترین و باهوش ترین دانش آموز باشد و در هر کاری انتظار گرفتن نمره بیست از او را دارند.

دخالت را از یاد ببرید؛ تنها نظارت

وی بیان کرد: دغدغه دانش آموز این است که اگر انتظارات والدینش برآورده نشود مورد انتقاد، سرزنش و بی توجهی آنها قرار می‌گیرد؛ افزون خواهی و انتقادگری والدین فشار زیادی را برای پیشرفت به کودکان وارد می‌کند در نتیجه یک حس به اندازه کافی خوب نبودن، کودک را در بر گرفته و تاثیر قوی بر چگونگی رشد و تحول او خواهد داشت.
پیرتاج ادامه داد: وقتی کودک احساس می‌کند تحت فشار است تا انتظارات سطح بالا یا بی شمار والدینش را برآورده سازد و درک می‌کند که شکست خوردن در برآوردن انتظارات والدین به عدم تایید و از دست دادن محبت آنها منجر خواهد شد، مسلماً از جانب کودک به عنوان انتقاد تفسیر می‌شود.
وی با بیان اینکه برخی والدین نیز عادت دارند که پیوسته فرزندان شان را کنترل کنند، تصریح کرد: این احساس تحت کنترل بودن می‌تواند ترس را در کودکی که استقلالش در حال رشد است، پرورش دهد؛ بنابراین ما به عنوان والد، باید حواسمان باشد که فرزند ما مانند لوح سفیدی در دستان ماست که باید با عطوفت و مهربانی و با یک احساس پاک، به تشکیل و ساماندهی شاکله او بپردازیم.
پیرتاج با تاکید بر نظارت به جای دخالت، یادآور شد: ما به عنوان والد کودک لازم است که نظارت کافی و درست را در انجام فعالیت‌های فرزندمان داشته باشیم اما نظارت بیش از حد، رفته رفته تبدیل به دخالت شده و این دخالت کردن‌های بیجا و بیش از اندازه می‌تواند روند یادگیری را در کودک ما تغییر داده و کاهش دهد؛ از طرفی عدم نظارت، کودک را به سمت اهمال کاری سوق خواهد داد و با کاهش اعتماد به نفس روبرو خواهد شد.